Botswana Safari in Style

Vanuit het vliegtuigje lijken het wel spinnenwebben, de paadjes die de wilde dieren gebruiken om de waterpoelen te bereiken. Veel van deze drinkplaatsen zijn opgedroogd, of gereduceerd tot een flinke plas. Er lopen ook enkele rivieren door het landschap, de dieren hebben geen tekort aan drinkwater. Het is oktober en het regenseizoen is in zicht. Binnenkort verandert het dorre landschap van Botswana in een uitbundig groene natuur.

Maun

Ik ben via Johannesburg naar Maun gereisd, voor mijn Botswana Safari in Style avontuur. De paar uurtjes tot mijn vlucht naar Moremi Game Reserve vertrekt breng ik door op het terras van The Duck, tegenover het luchthavengebouw(tje). Het café is een populaire pleisterplaats voor avontuurlijke reizigers en de 4WD-auto’s rijden er af en aan. Mijn kipburger en frites smaken prima en bieden een goede bodem voor een eventuele ‘bumpy ride’ tijdens mijn volgende vlucht.

Naar Moremi

Samen met 11 andere passagiers vlieg ik in een Cessna Caravan van Mack Air in een half uurtje naar Khwai River Airport. Het toestel vliegt laag en door het raampje spot ik mijn eerste olifanten. De Cessna stuitert over de airstrip en onder een afdakje staan enkele Land Rovers te wachten om de passagiers naar de lodges in Moremi Game Reserve te brengen. Daarmee heb ik ook meteen het vliegveldje beschreven: een airstrip en een afdakje. Ik beland samen met twee Italiaanse echtparen in een voertuig. Onze gids vraagt of we eerst naar Sango Safari Camp willen om ons op te frissen, of meteen op zoek willen gaan naar wilde dieren. Dat laatste natuurlijk!

Wilde honden

Om in het ritme te komen observeren we impala’s, Tsessebe antilopes, zebra’s en drie giraffen die staan te drinken bij een meertje. Een prachtig gezicht met die gebogen poten en gestrekte lange hals. Verderop ligt een troep wilde honden. Vanwege de uiterlijke gelijkenis met gewone honden maken zij niet meteen indruk, maar het is een privilege om deze bedreigde diersoort in het wild te zien. Als je je in deze sociale dieren verdiept, vooral in hun gezamenlijke jacht en de opvoeding van hun jongen, blijkt de Afrikaanse wilde hond bijzonder interessant.

Gieren

Een eindje verderop zitten tientallen gieren in een boom en als we dichterbij komen, hangt er een doordringende lucht waar je niet omheen kunt. Hier ligt een kadaver en dat weet onze gids natuurlijk al lang. Achter een struikgewas treffen we een troep leeuwen bij een karkas van een nijlpaard, een afgerukte poot ligt een paar meter verderop. Een jonge leeuw doet zich te goed aan het vlees en vier leeuwinnen liggen er met een dikke buik naast. Ze lijken zich niet aan ons te storen, wij hebben alle kans om ze te observeren.

Raindowner

Tijdens game-drives in de namiddag is het gebruikelijk dat onderweg gestopt wordt voor een zogenaamde Sundowner. De gids heeft wijn, bier, frisdrank en snacks bij zich en het voertuig wordt op een strategische plaats geparkeerd, waar je veilig uit kunt stappen om van de zonsondergang te genieten. De motorkap wordt gebruikt als tafel. In de verte onweert het, maar volgens onze gids duurt het nog een tijd voordat de buien in onze buurt komen. Dat blijkt een verkeerde inschatting, want de glazen zijn nog maar net ingeschonken of het onweer barst los. Onze sundowner verandert in een raindowner! We weten niet hoe snel we de Land Rover in moeten klimmen om de regenponcho’s aan te trekken. De dag eindigt met een plensbui en de slappe lach.

Sango Safari Camp

In het kleinschalige Sango Safari Camp zijn slechts zes tenten, die een badkamer en buitendouche hebben. Er hangt een klamboe die rond het bed wordt gedrapeerd terwijl jij aan het dineren bent, je hoeft er alleen nog maar onder te kruipen. Alle houten veranda’s bieden uitzicht op de Khwai rivier, waar je de nijlpaarden hoort knorren. Je ziet er ook veel watervogels en hoefdieren die komen drinken. Er is tevens een klein zwembad en een uitkijktoren met loungestoelen. De maaltijden gebruik je hier met alle gasten aan een lange tafel.

Moremi Game Reserve

De volgende ochtend worden we om 5.30 uur gewekt. Een half uurtje later brengt de gids ons naar de gezamenlijke ruimte. Het is nog steeds donker en daarom niet veilig om zonder begeleiding rond te lopen. Na een licht ontbijt stappen we in de Land Rover, camera en telelens paraat. We steken een wankele houten brug over, die toegang biedt tot het Moremi Game Reserve aan de andere kant van de Khwai rivier. In dit natuurgebied volgen we een tijd lang de sporen van een leeuw, de leeuw zelf toont zich niet. Ik mag uitstappen om de afdrukken te fotograferen. Wat een enorme poten!

Leeuw

Na lang speuren vinden we de leeuw, een mannetje van een jaar of 9. Door de telelens zie ik de krassen op zijn kop, die hij heeft opgelopen bij gevechten. Na een tijdje gaat de leeuw liggen bij een boom, met uitzicht op een meertje waar hoefdieren grazen. Hij is vast op zoek naar een prooi. Vanuit twee Land Rovers observeren wij hem van zo’n 50 meter afstand. Wanneer we willen vertrekken weigert het andere voertuig om te starten. Onze gids rijdt naar een veilige plek en stapt uit om een sleepkabel van onder zijn stoel te pakken. Vervolgens rijden we terug naar de auto met panne en wordt de sleepkabel bevestigd. Er wordt altijd gezegd dat de dieren een voertuig met inzittenden als één geheel zien. Op het moment dat de gidsen uitstappen om met de sleepkabel aan de slag te gaan, wordt  het geheel doorbroken en is de leeuw zeer alert. Je kunt duidelijk zien dat er voor hem iets is veranderd. Het loopt goed af, wij slepen het voertuig een eind op weg totdat het weer op eigen kracht verder kan.

Luipaard

Het plan is om terug te gaan naar het tented camp, maar bij de uitgang van het reservaat geeft onze gids aan dat er ‘something’ gezien is. We rijden vol gas terug het park in. Vanwege alle hobbels in het zandpad worden de passagiers op de achterste bank regelmatig gelanceerd en genieten we van een ‘African Massage’. Dit ongemak nemen wij graag voor lief want de beloning is een luipaard in een boom. Ik heb in Afrika veel game-drives gemaakt, het geluk om een luipaard te zien heb ik echter zelden gehad. Dat wordt nu in één keer ingehaald. We kunnen het schitterende dier heel dicht naderen en als bonus kijkt het regelmatig recht in de camera (zoals je op de foto kunt zien).

Mokoro tocht

Na een brunch, wat rust en een douche met water dat inmiddels is opgewarmd door de zonnepanelen staat een tocht per mokoro op het programma. Het is een activiteit die kenmerkend is voor Botswana en een mokoro is een traditionele kano, die door een bootsman wordt voortgeduwd met een lange paal. In het verleden werden ze gemaakt van ebbenhout, maar om te voorkomen dat deze boomsoort uitsterft zijn de kano’s tegenwoordig van polyester. Deze variant is lichter, makkelijker te besturen en gaat 30 jaar mee terwijl de originele versie na twee jaar vervangen moet worden. Met vijf mokoro’s gaan we op pad, twee passagiers per kano. Eerst drijven we naar een stel nijlpaarden en dan dobberen we verder stroomafwaarts in een rivier vol waterlelies. Heel rustgevend.

Kikker

Bij een rietkraag vraagt mijn bootsman of ik de kikker zie. Hij wijst op een rietstengel. Als ik dichterbij kom zie ik dat het een groen kikkertje is, het formaat van een bromvlieg. Wat klein! Met de camera kan ik het kikkertje niet vangen, maar dat lukt wel met de mobiele telefoon (waar er overigens jaarlijks vele van in de rivier vallen die de bootsmannen er dan weer uit vissen). Op een van de foto’s heeft het kikkertje zijn oog open en is hij herkenbaar; de long reed frog. We zien later een iets groter exemplaar, de Angolan painted reed frog. Ook klein, maar een reus vergeleken met het andere kikkertje en vanwege zijn roodbruin-witte tekening makkelijker om waar te nemen. Even later gaan we ineens volle kracht vooruit, want verderop staan twee olifanten te drinken. Met de kano’s komen we stilletjes zo dichtbij dat we hun geslurp kunnen horen.

Big Five

Op de terugweg naar Sango Safari Camp komen we een kudde buffels tegen en zo kan ik op deze dag vier van de Big Five afvinken: leeuw, luipaard, olifant en buffel. Nummer vijf, de neushoorn, zul je momenteel in Botswana niet in het wild tegenkomen. Tijdens de pandemie zijn deze dieren naar een onbekende plek in de Okavango Delta overgebracht, waar ze veilig zijn tegen stropers. Ze worden pas weer vrijgelaten als de anti-stroperseenheden weer op volle sterkte zijn. Daar zijn eerst inkomsten voor nodig, bijvoorbeeld uit het toerisme.

Kadizora Camp

Ik neem afscheid van Sango en stap samen met de Italianen in een Cessna. In de noordelijke Okavango Delta word ik als eerste gedropt, de anderen vliegen door. De gids van Kadizora Camp staat mij op te wachten en binnen 10 minuutjes ben ik in het camp, dat met 13 tenten groter is dan Sango en ook wat meer luxe biedt. Ook dit camp ligt nabij een rivier (Vumbura) en vanuit de bar zie ik daar de olifanten lopen. Mijn luxury safari tent is fantastisch en heeft zelfs een ligbad op de veranda.

Het landschap is weidser dan in Moremi. Logisch, dit is de delta. De beste tijd om deze regio te bezoeken is april/mei tot en met augustus. Ik ben er in oktober en zie de Okavango Delta niet in zijn volle glorie maar dat geeft niets. Er zijn dieren genoeg. Hoogtepunt van mijn verblijf zijn de uren die ik samen met mijn gids doorbreng bij een troep wilde honden. We zien hoe ze tijdens de jacht met elkaar samenwerken en communiceren. Een wrattenzwijn weet aan de honden te ontsnappen door zich achterstevoren in een hol te verstoppen en ook een impala is de honden te slim af. 

Sundowner met de olifanten

Vanuit Kadizora Camp worden met een motorbootje tochten gemaakt op de Vumbura rivier. Samen met de schipper vaar ik naar de nijlpaarden, waar ik een leuke ‘gaapfoto’ maak. Nijlpaarden eten ’s nachts zo’n 40 kilo gras, dus overdag ontspannen ze af en toe hun kaken en dat is lekker fotogeniek. Op zoek naar krokodillen zien we twee olifanten die met een beetje geluk de rivier gaan oversteken. En dat doen ze! Een prachtig gezicht is het en terwijl wij met de motor uit aan de oever liggen komen de dieren steeds dichterbij. Ze trekken de wortels van de waterlelies los, zwiepen ze met hun slurf heen en weer om het zand er af te schudden en stoppen ze dan in hun bek. We schrappen de krokodillen en brengen meer dan een uur door op ongeveer twintig meter afstand van de olifanten. Zonder geluid te maken openen we een fles witte wijn en een blikje fris en knabbelen we op wat nootjes. Deze sundowner vergeet ik mijn hele leven niet meer!

Het eten in Kadizora Camp is fantastisch en ik deel de tafel met een Italiaans stel op huwelijksreis en drie Amerikaanse ouderen die graag hun reisverhalen delen. Het is gezellig. Twee keer per dag trek ik er met mijn gids op uit en leer ik van alles over het dierenleven in de delta en over Botswana. Ook hebben we het geluk om veel jonge dieren te zien, sommige zelfs van een paar uur oud zoals een baby giraf en pas geboren impala’s, gnoes en Tsessebe antilopes.

Chobe Safari Lodge

De laatste plek die ik aandoe is Chobe National Park en daarvoor vlieg ik naar Kasane, in het uiterste noordoosten. De Chobe Safari Lodge ligt aan de gelijknamige rivier en is met 42 kamers een stuk grootschaliger dan ik de afgelopen dagen gewend ben. De lodge bevindt zich nabij het vierlandenpunt met Namibië, Zimbabwe en Zambia en vlak bij de Victoria watervallen. 

Boottocht op de Chobe rivier

In de namiddag maak ik een tocht op de Chobe rivier. We zien krokodillen, nijlpaarden, visarenden en watervogels. In de verte lopen olifanten en uiteindelijk komen we op een plek waar een olifant de rivier oversteekt. Heel mooi om te zien, al zou ik er meer van hebben genoten met wat minder boten in de buurt. De volgende dag steekt op dezelfde plek een hele kudde over, met kleintjes erbij. Er zijn dan minder boten en de dieren kunnen in alle rust oversteken.

Game-drive

Tijdens een game-drive in Chobe National Park zien we veel leeuwen, olifanten en giraffen. Ik ben een beetje verwend geraakt door de game-drives in Moremi en de Okavango Delta en moet wennen aan de drukte in Chobe.

Via Johannesburg naar huis

Mijn safari in Botswana zit er op. Ik heb genoten van dit land en keer graag nog een keer terug na de regentijd, wanneer de Okavango Delta gevuld is met water. Van Kasane vlieg ik naar Johannesburg en daar geniet ik van een zogenaamd ‘dinner en transfers’ arrangement in het African Rock Hotel. Een fijne oplossing voor de lange overstaptijd. Een chauffeur brengt mij naar het leuke hotel in een buitenwijk van Johannesburg, waar ik mij kan opfrissen en geniet van een driegangen diner. Daarna word ik keurig op tijd terug gebracht naar de luchthaven, voor de late KLM vlucht.

Tips

• Botswana lijkt prijzig ten opzichte van sommige andere landen in Afrika. Realiseer je dat naar de afgelegen lodges en tented camps vrijwel alles per vliegtuigje aangevoerd dient te worden, inclusief de medewerkers. Dat zet het prijsniveau in een ander perspectief.
• Bij een verblijf in een tented camp of andere kleinschalige accommodatie waarbij game-drives en alle maaltijden zijn inbegrepen is het goed om je te verdiepen in het fooienbeleid. Gebruikelijk is om de fooien voor het personeel van het camp in de centrale pot te doen en de gids een aparte fooi te geven. Vraag desnoods advies aan de manager. Dat heb ik gedaan: 10 Amerikaanse dollar per reiziger per dag voor de gids en ca. 5 dollar per gezelschap voor elk personeelslid in de lodge. Voor mij als solo reiziger werd in plaats daarvan een bijdrage van 20 dollar aan de centrale fooienpot geadviseerd. Zowel de lokale valuta Pula als Amerikaanse dollars worden geaccepteerd en kunnen ook als betaalmiddel gebruikt worden. Tijdens mijn reis waren de dollar en euro overigens ongeveer evenveel waard.
• Een leuke optie om in alle rust van Chobe National Park te genieten is tijdens een verblijf op de Chobe Princess Houseboat. Ik heb deze ‘woonboot’ voorbij zien varen. Het lijkt mij heerlijk om op het dek van de zonsondergang te genieten en met een klein bootje naar de oevers te varen om het wild te observeren.