Familie avontuur in Namibië

In juli/augustus van 2022 hebben we samen met onze dochter van 10 een prachtige rondreis door Namibië gemaakt. Hier volgt een verslag van onze reis.

Eindelijk is het zover, dag 1

Na uitstellen en opschuiven door de corona pandemie is het dan eindelijk zover, we zijn met z’n drietjes op weg naar Frankfurt, waar we het vliegtuig naar Windhoek zullen nemen. Tot op het laatste moment is het nog spannend geweest, want deze week staakten ook nog de werknemers op verschillende Duitse luchthavens, waaronder Frankfurt. Maar onze vlucht blijft staan volgens planning. NBBS Reizen heeft nog voor ons onderhandeld dat we de korte vlucht vanaf Schiphol naar Frankfurt konden laten vervallen. En maar goed ook, want we komen er later achter dat op deze dag die vlucht geannuleerd werd. We zijn nog nooit zo dankbaar geweest om in een vliegtuig te zitten. In Frankfurt verliep alles vlotjes en de vlucht was ook prima. Alhoewel het vliegen met Eurowings niet heel luxe is. We proberen te slapen, maar dat lukt slecht.   

Windhoek                                                                                                       

En dan landen we in Windhoek. Een klein vliegveldje, maar alles is er goed georganiseerd. Na het laten zien van de goede inreispapieren (zie tips) rolt onze bagage al over de band en kunnen we meteen de aankomsthal in lopen. We regelen een simkaart en melden ons bij het loket dat een shuttle naar het autoverhuurbedrijf regelt. Dit gebeurt ook binnen een paar tellen. Bij het autoverhuurbedrijf worden we hartelijk ontvangen, krijgen we 4×4 instructie en tekenen we de papieren. En…off we go!

Het is super rustig op de weg, dus links rijden is geen probleem. We vinden gemakkelijk onze B&B waar we opnieuw heel hartelijk ontvangen worden door de Duits sprekende gastvrouw. We krijgen tips om veilig boodschappen te doen in Windhoek. De Spar is een prima moderne supermarkt, waar we snacks en drinken halen voor onderweg.

Rond 16.00 krijgen we bezoek van een medewerker van Sense of Africa. Ze heeft een uitgebreide map bij zich met een kaart waarop onze route is aangegeven, gegevens, vouchers, informatie, een extra sim kaartje, enz. Ze geeft ons zoveel tips en handreikingen. Super fijn! In de namiddag eten onze buiken rond in het restaurant dat we bereiken via een poort met de tuin van de buurman. Onze dochter geniet tot in haar tenen van de eerste stokstaartjes die we rond zien rennen. ’s Avonds vallen we in een diepe slaap. Dat hadden we wel nodig na de vlucht.

Van Windhoek naar Sesriem, dag 2

Ons Guesthouse in klein Windhoek heeft een fijne tuin, waar we ook de eerste nesten van wevervogels zien. Het ontbijt was ontzettend lekker en we raken in gesprek met een Duitse familie die naar dezelfde lodge vertrekt vandaag. De gastvrouw van de B&B geeft ons de tip om een andere route te rijden, over de Spreetshoogte pass. Deze route is veilig, maar mooier en minder saai dan de route die we in eerste instantie wilden nemen. Ook drukt ze ons op het hart om rustig te rijden op de gravel roads, er gebeuren te veel ongelukken met toeristen die dit onderschatten.                                                                     

We zijn maar net onderweg of we zien al bavianen en struisvogels langs de weg. Dit is zo gaaf! De Spreetshoogte pas is mooi, het uitzicht ontzettend weids, en we verwonderen ons over alles wat we voor het eerst zien. Bij Solitaire stoppen we. Ik keek hier wel naar uit, omdat ik het boek ‘Solitaire’ van Ton van der Lee heb gelezen. We hebben de heerlijke Appeltaart van Moose gegeten en zijn graf bezocht. En onze dochter heeft natuurlijk weer gespeeld met de nieuwsgierige stokstaartjes. Ook zagen we hier de eerste meerkat, wat een prachtig diertje! Na Solitaire vervolgden we onze weg richting The elegant desert lodge. Dit laatste stuk van de route trok zich best lang, dat kwam ook door alle dieren die we onderweg nog zagen. De lodge zelf is prachtig! Het eten is er heerlijk. En toen we in de avond van het restaurant naar ons huisje wandelden was de lucht zo adembenemend mooi. Voor het eerst in ons leven zagen we de Melkweg. Zo fel en met zo veel sterren er om heen. Een tijdje hebben we ademloos staan genieten!

De Sossusvlei, Deadvlei en Sesriem Canyon, dag 3

Vroeg in de ochtend verzamelen we ons bij Marcus, onze gids. We gaan op excursie naar de Sossusvlei. Het is erg koud, dus we doen veel lagen kleding aan. Toevallig zitten we samen in de Jeep met een ander Nederlands gezin, met een dochter van dezelfde leeftijd als de onze. Het klikt meteen. Onderweg zien we weer springbokken, oryxen en struisvogels met jongen.

We maken wat korte stops en rijden dan door naar de Big Daddy, een erg hoge zandduin. We beginnen in een rijtje achter Marcus aan de duin op te klimmen, dit valt niet mee! Maar we zetten door. De kinderen lijken er minder moeite mee te hebben. Na een tijdje zien we vanaf onze duin, beneden de witte klei vlakte van de Deadvlei, zo bekend van foto’s, liggen. Marcus gaat met de twee meiden voorop de berg af, de rest volgt allemaal snel. Wat is dit leuk! Het zand voelt heel apart onder onze voeten, we rennen en springen, heerlijk. En dan mogen we een tijdje over de vlakte rondlopen om mooie foto’s te maken. Het is prachtig, die contrasten van de blauwe lucht, het rode zand, de witte kleigrond en de zwarte silhouetten van de dode bomen er tussen.

Hierna rijden we weer verder naar een plekje bij een boom om te picknicken. Marcus heeft zoveel lekkers bij zich! En dan…komt als verrassing een prachtige jakhals naar onze picknicktafel gelopen. Hij blijft op korte afstand en gaat als een brave hond achter de meiden liggen. Zo bijzonder om dit dier zo dichtbij te kunnen zien. Hierna gaan we nog kort naar de Sossusvlei, het gedeelte waar water staat. Bijzonder om bloemetjes te zien bloeien in deze woestijn. En daarna nog door naar Sesriem Canyon. Dit is een korte, 30 meter diepe canyon. Er liepen heel veel Namib desert beetles. Een andere wandelaar vond een goudmol, deze hebben geen ogen wat de kinderen fascinerend vonden. En na al deze indrukken gingen we weer terug naar de lodge. We hebben lekker aan het zwembad uitgerust (de kinderen durfden heldhaftig in het koude water) en gekletst. En ’s avonds opnieuw heerlijk gegeten.

Een relax dagje, dag 4

We zijn de enige gasten die een dagje extra in deze lodge blijven. Maar het is zo fijn om even tot rust te komen na de start van de reis. We slapen lekker uit (zie tip 2). Morgen hebben we een intensieve reisdag voor de boeg, daar willen we uitgerust aan beginnen. Dus vandaag hebben we een beetje in de omgeving rond gereden om nog allerlei dieren te spotten, aan het zwembad gelegen, spelletjes gedaan, gelezen en in de avond een Sundowner tour gemaakt met Marcus, de gids waar we gisteren ook mee op pad zijn geweest. Dit keer rijden er weer andere gasten mee, en dan is weer erg gezellig. We rijden naar een plek waar we uitkijken over de weide vallei. En als de zon ondergaat en de kleuren in de lucht veranderen, verandert het landschap mee. Wat ontzettend mooi! Marcus heeft drankjes en lekkere hapjes meegenomen. Wat is dit genieten! Toen we na het avondeten weer in ons huisje binnen stapten was de warme airco aangezet, lagen er extra dekens op het bed en chocolade op onze kussens, we voelden ons verwend.

Op weg naar Swakopmund, dag 5

Vanmorgen zijn we na het ontbijt eerst vertrokken richting Solitaire. Hier hebben we de banden laten controleren (bij de tankstations kun je overal eenvoudig de bandenspanning laten controleren, dit voorkomt veel problemen, gaven ze aan bij het autoverhuurbedrijf) en met de stokstaartjes gespeeld. En toen gauw op weg richting Swakopmund. Na een tijdje passeerden we een foto spot: de Steenbokskeerkring. Daarna reden we door naar de Gaub pass. Het landschap begon al te veranderen. Heel heuvelachtig en veel gras. De pass was prachtig! Hierna reden we Naukluft National Park in en over de Kuiseb pass, de weg was hier erg slecht. Veel grote losse stenen, wasbord ribbels en gaten in de weg waar we langs moesten navigeren. Een steentje sloeg hard op de voorruit, waarna er een fikse barst ontstond. Gelukkig konden we snel contact krijgen met het autoverhuurbedrijf. Ze keken naar de foto’s en beoordeelden dat het geen probleem zou zijn om met de barst door konden rijden. Op aanraden van andere reizigers hebben we na de canyon een alternatieve route genomen richting Swakopmund. Deze weg was een verademing, licht zanderig en vlak. We zagen nog allerlei dieren onderweg: oryxen, struisvogels met kleintjes, springbokken. We reden in niemandsland, echt ontzettend lange wegen zonder ook maar iets van een mens te zien, een rit door een oneindige wereld. Na aankomst bij het hotel hebben we nog even een wandelingetje naar het strand gemaakt. Het was hier behoorlijk fris. Maar het uitzicht over de golven van de Zuidelijke Atlantische oceaan was prachtig.

Zeedieren en kamelen

In de ochtend worden we bij ons hotel opgehaald en naar Walvisbaai gebracht. Hier maken we een tocht op zee met een catamaran. Vrij snel na vertrek komen er om de beurt een stuk of 4 Kaapse pelsrobben aan boord. Wat leuk en indrukwekkend! Wanneer wij op een bankje van het uitzicht genieten spring er ineens een jonge pelsrob op onze schoot. Dat is toch wel spannend, gelukkig roetsjt hij na een visje snel weer het water in. Later komt er een grote groep dolfijnen rond de boot zwemmen en spelen in de stroming. Ze blijven heel lang met ons mee zwemmen, wat is dit genieten! Ook zien we nog wat pinguïns rustig dobberend op de golven.

De catamaran vaart richting de kolonie Kaapse pelsrobben, waar we van afstand alle dieren op het strand kunnen bewonderen. Er loopt ook nog een jakhals over het strand op zoek naar kliekjes. Ondertussen krijgen we heel veel informatie over alle dieren die we zien. Ook krijgen we een prima verzorgde lunch, drankjes en verse oesters aangeboden. Eenmaal weer aan de wal koopt onze dochter nog wat armbandjes bij een Himba verkoopster. In de middag gaan we naar een kamelenfarm die gerund wordt door een dame op leeftijd. Ze vertelt dat ze binnenkort met pensioen gaat en dat de kamelen helaas weg gaan. Mijn dochter en ik maken een tocht op twee kamelen, terwijl mijn man er liever naast blijft wandelen. Na afloop geven we de lieve kamelen knuffels en wat lekkers. Vooral voor onze dochter was dit echt heel erg leuk. Hierna gaan we naar het centrum van Swakopmund. We kopen wat souvenirs in een winkeltje dat de plaatselijke bevolking steunt, drinken heerlijke koffie op het terrasje van Bojos cafe en onze dochter koopt kralen in Beadsworld. In dit winkeltje komt ook een Herero vrouwtje winkelen, wat ziet ze er mooi uit in haar klederdracht. We sluiten deze dag af in Ocean Cellar, een heel fijn restaurant.

The little five en sandboarden

Ook deze ochtend worden we weer vroeg bij het hotel opgepikt, voor de Living Desert Tour. We gaan met een gids in de woestijn op zoek naar allerlei dieren die in het zand leven. Met twee jeeps rijden we de woestijn in waar de gidsen op verschillende plekken stoppen om iets te laten zien en informatie te geven. Zo zien we de zandgekko (prachtig mooi beestje), twee sidewinder slangen, twee shovel snouted lizards, woestijnspekvreters (kleine vogeltjes) en een kameleon. Wat hebben we genoten! Het laatste gedeelte van de tour moesten we de riemen goed vastmaken, want de jeeps gingen lekker hard over de hoge zandduinen en omlaag tot we weer bij de oceaan kwamen, een machtige ervaring om dit landschap zo te beleven.                                                                                                                                     

Voor de middag gingen we terug naar het hotel voor een snelle lunch en we werden weer opgehaald om te gaan sandboarden. We kregen snowboardboots in onze maat en een board en begonnen aan de loodzware klim omhoog de duin op. Wat was dit gaaf zeg! Wat een ontzettend heerlijk gevoel om zo door het zand te glijden. Heel anders dan door de sneeuw, echt ontzettend gaaf. We hadden hier wel een paar keer die loodzware klim naar boven voor over! Uiteindelijk is mijn man nog liggend op een plank van een andere helling af gegleden, zijn snelheid werd gemeten op 64km/uur. Wat een ervaring! Gelukkig kon ons hotel in de avond de reservering voor het restaurant opschuiven, want we zaten helemaal onder het zand. Eerst even uitgebreid douchen. Wat hebben we weer genoten vandaag, ongelooflijk!

Omaruru

Vanmorgen hebben we heerlijk uitgeslapen. En na het lekkere ontbijt hebben we onze route weer vervolgd. Dit stuk van de route was goed te rijden, over een lang stuk asfaltweg. Vrij snel nadat we Swakopmund hebben verlaten stijgt de temperatuur. We krijgen nu steeds meer het ‘echte’ Afrika te zien. We rijden door verschillende dorpjes, waar veel bedrijvigheid op straat is. Voorbij Karibib staat het landschap vol termietenheuvels. Ook rennen er af en toe weer bavianen de weg over. Na een stuk rijden over een gravel road bereiken we onze lodge. De tuin waar de huisjes in liggen is prachtig mooi. Met palmbomen en mooie beplanting, overal zitten vogels. De huisjes zien er ook echt leuk uit, met hun traditionele Afrikaanse bouw en rieten dak. Helaas is het zwembad buiten gebruik vanwege een reparatie, dat vindt onze dochter wel jammer nu het zo lekker warm is. Ons huisje en het restaurant kijken uit op een waterpoel, waar in de avond dieren naartoe komen om te drinken. Maar ook overdag zijn er veel dieren te zien rond de poel. We genieten op het terras van het uitzicht, de dieren en de rust.

Op bezoek bij de San

Vanmorgen hebben we lekker de tijd genomen en weer van het uitzicht op de dieren bij de waterpoel genoten. Ongelooflijk om de gordijnen open te schuiven en struisvogels rond te zien stappen. We hebben besloten geen jeepsafari op het terrein van dit resort te maken, omdat we later deze reis toch naar Etosha gaan. In plaats daarvan heb ik ontdekt dat er in Erongo National Park een plek is waar je de San bevolking kan bezoeken. Deze mensen leven gewoonlijk een nomadisch leven, volledig verbonden met de natuur. Je komt ze niet zo geregeld tegen als de Himba of Herero, vandaar dat het ons erg interessant lijkt.

De plek die we gaan bezoeken wordt volledig gerund door de San en 90% van de opbrengsten (van de rondleiding en handgemaakte souvenirs) gaat naar hun zelf. Het is best een stuk rijden, maar wel een prachtige route. Om ons heen zien wel allemaal gladde rotsformaties. We zien grote apenfamilies, klipdassies, een dikdik en prachtige vogelsoorten. Eenmaal bij de San aangekomen krijgen een kleine rondleiding, die gegeven wordt door een jongen die wat Engels spreekt. We zien hoe de mensen dieren vangen, vuur maken, wat ze maken van struisvogeleieren, hoe ze touw maken van de vezels van een sanseveria en hoe ze wonen. Ook zingen en dansen ze. We doen vrolijk mee, wat de jongere kindjes uit deze stam weer heel leuk vinden.

We zijn erg onder de indruk, vooral omdat we hier maar met z’n drietjes zijn. We kopen nog wat souvenirs en bedanken de mensen, waarna we weer op de mooie route terug naar de lodge rijden. In de namiddag hebben we weer genoten van de lodge en lekker op het terras wat gedronken en spelletjes gespeeld. In de avond kwamen weer hele andere dieren bij de waterpoel: wildebeest, dikdik, enz. We keken onze ogen uit! Een kanttekening: hier is ergens een kooi met een jachtluipaard er in. Deze kun je bekijken tijdens voedertijd. Dit hebben we niet gedaan, omdat we ons hier niet prettig bij voelen. Onderweg in de buurt van Etosha zien we helaas meer reclames van lodges met jachtluipaarden in gevangenschap. Van de andere dieren in de omgeving van deze lodge kan ik wel zeggen dat ze vrij leven en veel ruimte en vrijheid hebben.

Damaraland

Deze ochtend vertrekken we op weg naar de volgende lodge in Damaraland, een grote ongetemde weidse regio van Namibië. Het landschap verandert weer. Langs de weg zien we steeds grotere bomen staan, tot nu toe was de begroeiing best laag. De rit is minder desolaat dan de eerdere lange routes die we genomen hebben. Hier en daar passeren we dorpjes en kleine hutjes. Langs de route lopen geregeld ezeltjes en kuddes koeien langs en over de weg. De dorpjes waar we doorheen rijden zijn prachtig om te zien, vol bedrijvigheid. We zien twee basisschooltjes, de kinderen rennen naar buiten en zwaaien op ons. We passeren een bord met een olifant er op. Wauw, zouden ze hier al zitten? Wat een spannend idee ook, dat we misschien wel langs zo’n kolos zullen rijden. We passeren kraampjes van Herero vrouwen die koopwaar aanbieden. Hun klederdracht is prachtig: lange jurken met platte hoeden en super kleurrijk. Wat een contrast weer met de Himba en San vrouwen.

De lodge waar we nu aankomen is prachtig, in the middle of nowhere. Met allemaal mopane bomen er omheen, waar in de avond 70.000 vogeltjes op af komen. We geloofden dit getal niet. Tot we bij schemering een oorverdovend gekwetter om de lodge heen hoorden. Het voelt wel wat dubbel om zo’n luxe te ervaren na wat we onderweg allemaal gezien hebben. De huisjes hebben allemaal hun eigen moestuintje met groente er in, zoals broccoli en prei. In de middag genieten we aan het zwembad, onze dochter is helemaal gelukkig om eindelijk te kunnen zwemmen. Tegen de avond lopen we een heuvel op naar een platform. Hier kunnen we onder het genot van een drankje genieten van de adembenemende zonsondergang over dit immens weidse landschap. Nu zien we pas echt dat in de verste verte om de lodge heen niets van bebouwing te zien is. Het begrip horizon heeft een nieuwe dimensie gekregen. We zijn er stil van, alweer.

Een dag vol verrassingen

Na het ontbijt beginnen we aan een wandeling door de natuur rond de lodge. We trekken stevige schoenen, hoge sokken en een lange broek aan omdat het gras hier vrij hoog is en de paadjes smal. De route is heel mooi en goed aangegeven, tussen de mopane bomen en het gele hoge gras aan weerszijden van het paadje. En dan ineens, we lopen gelukkig achter elkaar omdat het paadje zo smal is, ligt er een slang voor me op het pad. We kunnen ze niet goed identificeren, ze heeft strepen, en ze is ineens weer weg. Dus we draaien maar om en nemen de route terug i.p.v. het rondje af te lopen. Dit is wel jammer, maar we willen niet het risico lopen dat dit een zebra cobra is. En we zien hem niet meer, dat voelt ook onprettig.

Eenmaal in het hotel laten we de foto van de slang zien. Er wordt een medewerker geroepen die veel van slangen af weet. Hij geeft aan dat het de gestreepte skaapsteker is. De jongen zal naar de locatie gaan om de eventueel slang te verplaatsen. Een heel avontuur, vooral voor onze dochter!

We stappen hierna in de auto en rijden naar de Vingerklip rotsformatie. Onderweg zien we weer veel apen en vogels. Het laatste stuk weg naar de rots is vol hobbels en kuilen. Eenmaal uit de auto is het al best warm geworden. We beklimmen het pad naar de rots. Deze is indrukwekkend zo losstaand in het landschap. Bij de Vingerklip rots lunchen we. Hier is ook een uitkijkpunt op een waterpoel, waar we onze eerste kudu’s kunnen bewonderen! Ook zien we een dassierat tussen de stenen trippelen.

Rotstekeningen

Bij de receptie van onze eigen lodge hebben we gisteren een tip gekregen: in de buurt ligt de Ugab terrace lodge waar we een excursie naar Bushmen paintings kunnen gaan maken. Dit heeft onze receptie gisteren voor ons gereserveerd, heel handig. Hier aangekomen neemt een jonge gids ons in een jeep mee op pad naar de paintings. We weten niet precies waar we naartoe gaan, maar kijkend naar de duur van de excursie kan dit niet bij Twyfelfontein zijn, dan zouden we veel langer onderweg zijn. Het maakt ons niet uit en genieten van de route. Na een tijdje komen we op het landgoed van een damara boer en stappen we uit. De jonge gids gaat voorop en we worden op van alles gewezen: olifanten poep, sporen, spinnen, botresten. Tot we bij rotsen komen.

En dan zien we de rotstekeningen. Volgens onze gids zijn deze pas 4 maanden geleden ontdekt, door een vriend van de gids! Hij heeft daarna het beheer op zich genomen en ook onderzoekers ingeschakeld. In november worden deze tekeningen onderzocht door een groep professoren. Wauw, wat ontzettend bijzonder! We rijden verder naar een tweede plek met rotsformatie waar nog meer tekeningen te zien zijn. Deze zijn uitgebreider. We zien mensfiguren (jagers?) en allerlei dierfiguren. Bij deze rots krijgen we drinken en snacks en kletsen we over Nederland en Namibië. Hierna rijden we de lange route weer terug. En wij moeten nog het laatste stukje naar de lodge, waar we net rond zonsondergang aankomen. Gelukkig maar, want in het donker met alle dieren hier is het niet veilig rijden. Deze dag zullen we niet gauw meer vergeten, heel bijzonder!

Etosha

Het is zo ver, vandaag rijden we naar Etosha. Wat hebben we hier naar uitgekeken! Onderweg zien we struisvogels en springbokjes en dat vinden we ondertussen doodnormaal. En dan ineens zien we wat verder op de weg een vorm die we niet thuis kunnen brengen. We rijden langzaam dichterbij… het is een grote varaan! Wat een indrukwekkend beest. Hij slaat boos met zijn staart door het bermgras en ruikt met zijn tong naar ons. Fantastisch om hem van zo dichtbij te kunnen bewonderen.

In Outjo stoppen we bij een tankstation voor weer een volle tank en bandencheck. En hierna vervolgen we de lange weg naar Etosha. De lodge hier is ontzettend leuk. Wat een gezellig sfeertje. In de namiddag maken we meteen onze eerste game drive. We zijn maar met z’n drietjes in de Jeep met de gids. Het is niet te geloven hoeveel dieren we allemaal zien: springbokken, zebra’s, jakhalzen, kudu’s, een honingdas, grondeekhoorns, dikdik’s, gnoe’s, struisvogels, kori bastards (hele grote vogels).

De gids volgt een grote kudde olifanten met kleintjes op weg naar een waterpoel. Dit is geweldig! Bij het water spetteren en spelen de olifanten er op los. We zien een solitaire leeuwin over de vlakte lopen, ver weg. Ook zien we twee secretarisvogels die een slang aan het opeten zijn. De slang leeft nog en blijft uit de bek kronkelen, waarna de vogels er op stampen en hem weer doorslikken, dit duurt wel 20 minuten. We genieten zo intens van dit alles, alsof we in een natuurdocumentaire zijn beland. Op het eind van de gamedrive zien we, als kers op de taart, nog een groepje vrouwtjes leeuwen verscholen achter struiken. Wauw! In de avond is het super gezellig in de Shebeem van de lodge. We smullen van het eten terwijl we genieten van gezellige live muziek.

Nog meer Etosha

Vanmorgen hebben we weer een game drive gemaakt. Dit keer zitten we met andere toeristen samen in de Jeep. In het begin zien we veel minder dieren dan gisteren. Maar dan ineens spot de gids een zwarte neushoorn op een afstandje achter wat struiken. Nou ja achter, hij is gigantisch. Wat een indrukwekkend beest. En dan, uit het niets, komt ineens een neushoorn vrouwtje aan gerend, ze maakt een aanvallende beweging richting de jeep, maar rent dan de weg over en weg van ons. Tijdens de rest van de route zien we nog allerlei dieren en op de terugweg is iedereen stil in de Jeep, vol van alle indrukken. De middag brengen we lekker door aan het zwembad. En in de avond is het weer heel erg gezellig in de Shebeem, waar de medewerkers er gezellig op los zingen en dansen.

Nu zelf op avontuur in Etosha

Vandaag trekken we zelf Etosha in met onze auto. We hebben wat goede tips van onze eerste gids gekregen. Op weg naar de Andersson gate stoppen we eerst nog even bij een groepje Himba’s om souvenirtjes te kopen, hierna rijden we het park in. Eerst rijden we naar Okondeka. In ons eentje rijden we over de vlakte met een eindeloze horizon tot we bij de parkeerplaats van de waterpoel  zijn. En dan, vanuit alle richtingen stromen kuddes dieren naar de waterpoel toe. Zo massaal! Gnoe’s, springbokken, oryxen, zebra’s, struisvogels, enz. Van achter de auto, van de zijkanten, wat een speltakel. Wij met zijn drietjes alleen in die dierenmassa. Na een tijd hier van genoten te hebben rijden we terug via Okaukuejo en dan richting Halali langs allemaal uitkijkpunten en waterpoelen. Voor het eerst hebben we zo’n goed zicht op de enorme zoutpan. In de buurt van Sueda zien we een neushoorn liggen in het hoge gras, alleen zijn hoorn en oortjes steken boven het gras uit. Een prachtig beeld. Bij Rietfontein is het super druk aan de waterpoel, heel veel olifanten en andere dieren. We rijden even Halali binnen en halen hier waterijsjes en wat snacks, waarna we onze route terug vervolgen. En dan bij Nebrowni lopen een zwarte neushoorn en een olifant samen over de vlakte. Geweldig om ze samen op de foto te zetten, wat is dit genieten. Het is een geweldig avontuur om helemaal zelf zo door Etosha heen te kunnen rijden. Het zal moeilijk worden om morgen deze plek weer te verlaten…

Ouhave Country Home

In de ochtend checken we uit, met een beetje pijn in ons hart nemen we afscheid van deze geweldige plek. Vrij snel onderweg rennen er allerlei wrattenzwijnen de weg over. Wat zijn de grappig. Ook zien we veel neushoornvogels in de bomen langs de route. In Outjo tanken we en vervolgen we onze route. Onderweg wordt onze dochter misselijk, gelukkig is de rit van vandaag niet lang. We passeren al enkele boerderijen en koeien en geitjes. We moeten met de auto soms stoppen om een hek open en dicht te maken, ik let dan goed op of ik geen bavianen in de buurt zie.

Ouhave Country Home is als een mooie oase in the middle of nowhere. De tuin is prachtig met palmbomen en groen gras. Overal zijn er dieren te zien (geitjes, koeien, honden, katten, enz.) Ook staat er een grote kas waar groente in verbouwd wordt. We worden hartelijk ontvangen en het huisje waar we verblijven is mooi, met weer heerlijke bedden. Op het dak is een plateau, waar je matrassen op kunt leggen, dan kun je onder de sterren slapen, hoe bijzonder is dat? Onze dochter is nog steeds ziekjes, maar gelukkig ontfermt Bianca zich over ons en heeft sapjes en middeltjes die goed helpen tegen een onrustige buik. Hierdoor slaapt ze goed en is ze in de ochtend weer opgeknapt. Zelf heb ik in de nacht wat minder goed geslapen, na de ontdekking van een dikke spin op het plafond… Gelukkig hangt er een klamboe om het bed.

Lummelen

Na het huisgemaakte ontbijt kletsen we nog even buiten bij de vuurplaats. Met de hondjes en poezen gezellig om ons heen. Daarna maken we een wandeling rond de boerderij. Hoe langer je hier bent, hoe meer oog je krijgt voor de schoonheid van dit droge land. Met de doornstruiken, de termietenheuvels en pluizenbloemetjes. Daarna slenteren we door de heerlijke groene tuin, de hondjes wandelen met ons mee. De rest van de dag lummelen we lekker. Ik lig op de matras op het dak van ons huisje, de zon is in de namiddag zo aangenaam. Dan wordt de donkey aangestoken (een houtgestookte douche). Ik probeer hem te snel, waardoor de douche toch wel erg fris is. Als we de zon zien ondergaan drinken we een wijntje op het dak. We zien wrattenzwijnen rennen en horen allerlei dieren, vogels en ook jakhalzen. De kleuren van de lucht blijven maar veranderen, onbeschrijflijk die Afrikaanse avondlucht. We dineren met Bianca. Het eten is heerlijk. Hierna liggen we nog wat met z’n drietjes op het dakterras…en kijken naar de Melkweg. Bij het zien van een vallende ster doet onze dochter een wens. Dit was een perfect einde van een perfecte luie dag. O, minder perfect was dat er weer een dikke spin op het plafond zag, maar je kan niet alles hebben he!

Naar de buren

Na een heerlijke diepe, lange slaap en een rustige ochtend hebben we al even de koffers en alle spullen in orde gemaakt voor onze terugvlucht. Hierna zijn we met de auto op weg gegaan naar de buren van Hans en Bianca. Hier gaan we een gamedrive over hun landgoed maken. De buren hier wonen behoorlijk ver weg en we volgen een onofficiële weg die niet op Google maps staat, maar met de instructies die we hebben meegekregen is het gelukt. We zijn met vader en zoon achter in het bakkie (de pick-up) een tocht gaan maken over hun 5000ha grote terrein. Hier hadden ze wat giraffen en sabelantilopes lopen. Terug op de homestead hebben we nog even kennis gemaakt met de rest van de familie en toe zijn we weer terug gereden naar Ouhave Country Home. We reden in de schemering terug en dat was weer een groot avontuur. Want er liepen weer allerlei dieren langs en over de weg, zoals wrattenzwijnen en jakhalzen, hertjes en koeien. Ik moest een aantal keer uit de auto om een hek open en dicht te doen, spannend! Toen we terug waren was er een nieuwe reisgroep aangekomen en ging Hans lekker voor iedereen braaien op de vuurplaats.

Onze laatste dag

En dan is het zover, de laatste dag is aangebroken. Na het ontbijt geeft Hans ons samen met de andere reisgroep een rondleiding over zijn farm. Zijn passie voor de natuur en het bijzondere Afrikaanse runderras is groot. Elke koe krijgt 20 ha grond, geen antibiotica en geen hormonen. Het vlees is van hoge kwaliteit en de diervriendelijkheid is groot. Ook vertelt Hans ons nog veel interessante dingen over de begroeiing op zijn terrein en de dieren die er even, zoals de aardvarkens. En dan is het tijd om afscheid te nemen van Hans en Bianca en stappen we in onze auto op weg naar het vliegveld in Windhoek. Onderweg zien we zoveel dieren, dat blijft ons verbazen. Gelukkig komen we op tijd aan bij de autoverhuur en worden we snel naar het vliegveld gebracht. 

Namibië was zoveel meer dan dat we er van verwacht hadden. Adembenemend weidse landschappen, een ontzettend warme bevolking, overal dieren waar we ook kwamen, heerlijk eten, rust, vrijheid en vooral een avontuur om nooit meer te vergeten!

Tips voor het reizen naar Namibië met kinderen

• Denk er aan een uittreksel uit het geboorteregister van alle kinderen mee te nemen. Dit is verplicht voor kinderen om Namibië binnen te komen. We hebben gezien dat er een gezin bij binnenkomst grote problemen kreeg omdat ze de papieren niet bij zich hadden, dus onderschat dit niet!
• Zorg voor warme kleding, die je in lagen kunt dragen. Vooral tijdens het zuidelijke gedeelte van onze reis en in Swakopmund was het behoorlijk fris, een fleece trui en wind jack zijn geen luxe (wij bezochten Namibië in juli/augustus).
• Houd rekening met het ritme van je kind. Zorg voor momenten wanneer ze kunnen  uitslapen of bijtanken (of in het geval van pubers in Namibië, soms een plek waar ze wifi hebben). Namibie is groot, de afstanden lang en het reizen gaat traag. Dus maak een keuze van alle bezienswaardigheden en plekken die je kan bezoeken. Verre reizen met kinderen werkt het beste wanneer je reist zonder afvinklijst, minder plekken bezoekt en op die plekken wat langer verblijft.
• Het is best de moeite waard om langer dan 1 dag in Swakopmund te blijven, want hier kun je allerlei activiteiten doen juist voor kinderen heel erg leuk zijn, zoals de catamarantocht, rijden op een kameel, living desert tour en sandboarden (en nog veel meer).
• Wil je wandelen, neem dan halfhoge schoenen mee en hoge sokken. Ter bescherming voor de vele slangen die in Namibië zitten. We hebben een aantal slangen gezien tijdens de reis. Vooral de pofadder is erg gevaarlijk.
• Bij elk tankstation kun je even de bandenspanning laten checken. We hebben dit steeds gedaan en ondanks heel wat ruwe wegen (kuilen, stenen, hobbels) hebben we geen band hoeven te verwisselen tijdens onze reis.
• Heel veel reizigers kamperen in Namibië met een auto met daktent. Maar ook wanneer je van lodge tot lodge reist ervaar je genoeg avontuur. En het eten in de lodges is echt ontzettend lekker, ook onze dochter vond overal wel gerechten die ze met smaak at.

Familiereizen Namibië

Klik hier voor een overzicht van de familiereizen naar Namibië.