BESTEMMINGEN

Een review uit USA

Geweldige stedentrip New York

Dennis Wierenga over een reis in USA op 31 juli 2015

Onze (p)reis naar New York!

Het is eind november als ik mijn mail check, een header springt er direct uit, deze luidt namelijk: Gefeliciteerd! Je bent de winnaar van 2 vliegtickets naar New York! Een ogenblik twijfel ik of het niet een “Nigeriaanse 419 scam” betreft, maar al snel herinner ik me de wedstrijd van Columbus en NBBS Reizen waaraan ik een paar maanden daarvoor deelnam. Zou het dan echt waar zijn?

Het mailtje zelf brengt bevestiging, het betreft inderdaad desbetreffende wedstrijd waarvoor ik de halve NBBS Reizen site heb doorgespit op zoek naar Aziatische fietsonderdelen in hun rondreizen. Toevallig hadden we het een tijdje daarvoor thuis erover gehad om een stedentrip naar New York te boeken, maar omdat we bezig waren met de aankoop van een huis hadden we daar voorlopig maar van af gezien en het op de lange baan geschoven. Toen ik de wedstrijd zag dacht ik echter, laat ik toch maar een poging wagen. Die bleek succesvol te zijn.

Economy Plus stoelen bij United Airlines

De gewonnen prijs betrof dus twee vliegtickets naar “The Big Apple”, ergens te verzilveren in 2015, buiten het hoogseizoen. We besluiten dat het in de meivakantie gaat gebeuren, dan kunnen de kinderen een weekje logeren bij oma. Op 29 april is het zover, om 9.15 uur ’s ochtends vertrekt onze vlucht met United Airlines naar Newark. We staan vroeg op en lopen met volle bepakking naar het Amstelstation, een sneltram en een trein later staan we na een minuut of twintig op Schiphol waar we onze bagage inchecken en ons de douaneformaliteiten laten welgevallen. En ons richting gate begeven.

Voor de gate moeten we net als alle andere passagiers eerst nog een “security gesprek” voeren met een beveiligingsbeambte. Dit verloopt ontspannen, vooral na het vermelden dat we de vlucht gewonnen hadden. Op onze tickets staan geen stoelnummers en ook geen boarding groep. Ik loop even naar de balie waar ik te horen krijg dat dit goed gaat komen en ik maar even af moet wachten. Wanneer groep zeven word afgeroepen en zo’n beetje alle passagiers al aan boord zijn mogen wij tenslotte ook. Onze stoelnummerloze tickets worden omgeruild voor tickets waarop zowel een stoelnummer als groepsnummer 4 staat afgedrukt. Blijkbaar hadden we dus een aantal groepen eerder al gemogen maar wat maakt het uit. Vervelend is wel dat we geen plaatsen naast elkaar hebben en beide in het midden zitten, maar daartegenover staat dat we Economy-Plus plaatsen hebben gekregen met riante beenruimte, en met het on-board entertainment weten we ons beiden ook best alleen te vermaken.

Na een vlucht van een kleine acht uur vliegen we weer boven land en even later wordt de landing ingezet. Vlak voor we op Newark landen zie ik uit het raampje een van de locaties liggen die ik graag zou willen bezoeken, in de Hudson ter hoogte van Staten Island ligt daar de “Boat Graveyard” waar allerlei afgedankte boten in de rivier liggen weg te rotten. Uiteindelijk blijkt dit niet de juiste periode te zijn om op deze lastig te bereiken plek te komen en is de korte blik uit het vliegtuigraam de enige kennismaking met deze plek. Ach ik heb hierdoor in ieder geval een reden om nog eens terug te keren naar New York.

Skyline van Manhattan

Even later is het vliegtuig veilig geland en taxiën we over het vliegveld. Door het raampje is nu achter de overslaghaven van New Jersey de skyline van Manhattan zichtbaar. Nadat de 757-200 aan de gate aangekoppeld staat verlaten we het toestel en zetten we voet op Amerikaanse bodem. Maar niet voor we eerst nog een gesprek met Homeland Security hebben gevoerd. Ik had hier van te voren allerlei slechte verhalen over gehoord maar ik vond het, wanneer ik niet door laat dringen dat alles wat gevraagd word door de officer een vorm van ondervragingstechnieken betreft, een zeer prettig gesprek.

Met de trein naar Manhattan

In de aankomsthal kijken we naar de manieren om naar ons hotel in Manhattan te komen. Bij een kordate dame achter een balie krijgen we drie opties. Een taxi, een shuttlebusje of de trein. Die laatste is niet alleen de goedkoopste maar lijkt ons ook het leukste. Er staat verder niemand te wachten bij de balie maar de dame verzoekt ons snel door te lopen zodat de volgende klant er bij kan. Ah dat moet die typisch New Yorkse botheid zijn! We pakken de monorail naar het treinstation en stappen over op de trein naar Penn Station, daar lopen we eerst even naar buiten met volle bepakking om een eerste blik naar de imposante wolkenkrabbers boven ons te werpen en maken een rondje om de Madison Square Garden. daarna pakken we de blauwe metro lijn naar West Fourth street waar we weer overstappen op de F-Line naar East Broadway.

Daar aangekomen moeten we onze bagage nog vijf minuten sjouwen gedurende de wandeling naar ons hotel. Ja, het was vast makkelijker en sneller geweest om een taxi te pakken maar het reizen per metro vonden we erg leuk. Dit heeft ons kennis laten maken met allerlei delen van de stad die je bovengronds niet tegenkomt. Veel metrostations zijn versierd met prachtige Art-Deco mozaïeken en ornamenten. Sommige stations zijn ronduit smerig en slecht onderhouden, andere zijn juist erg prettige plaatsen om te vertoeven. Sommige stations en metrotreinen zijn bevolkt door zwervers, op anderen spelen straatartiesten en muzikanten. Op één station stond zelfs een piano op het perron welke niet onverdienstelijk bespeeld werd door een talentvolle New Yorker.

Wie overigens geen onderscheid maken tussen goede en slecht onderhouden of vieze en schone stations, zijn de ratten, wanneer je van het perron naar het spoor kijkt zie je vrijwel altijd wel één of meerdere ratten rondscharrelen. De ritjes in de metro worden regelmatig onderbroken door vaak verrassend welbespraakte bedelaars die al dan niet gewenst hun levensverhaal en/of misère met de coupé delen in ruil voor wat kleingeld. Indien je meer geluk hebt wordt de trein bezocht door een stel kerels die close harmony zingen en daarmee een inkomen bijeen proberen te sprokkelen.

Hotel in Chinatown

Maar goed inmiddels waren we bij ons hotel aangekomen, Hotel 91 ligt aan East Broadway in een niet toeristisch deel van Chinatown. Het hotel is goed betaalbaar voor New Yorkse begrippen en de kamers zijn schoon en prima geschikt voor een verblijf. Een minpunt is wel dat het erg dicht bij de Manhattan Bridge is gebouwd wat enige geluidsoverlast veroorzaakt door de metro’s die daar met grote regelmaat passeren. Dit geluid was aanwezig maar stoorde ons niet heel erg, het leek gewoon of het om de zoveel minuten buiten flink aan het stormen was, maar we hebben er geen moment wakker van gelegen. Na ons in onze kamer te hebben geïnstalleerd, een verfrissende douche te hebben genomen en onze reisoutfits te hebben verruild voor schone kleding zijn we weliswaar moe maar om de jetlag geen kans te gunnen besluiten we de stad maar eens te gaan verkennen. We lopen eerst in westelijke richting en komen bij het “Supreme court” dat evenals vele andere gebouwen regelmatig in films en tv series figureert. Bij een diner aan de overkant halen we een pizzapunt, het is dan pas namiddag lokale tijd, volgens ons bioritme is het immers inmiddels al laat in de avond.

9-11 Memorial

Na het eten lopen we toch nog even door. We komen bij een jachthaven in de buurt van Battery Park waar we even op een bankje zitten en kijken naar de joggers en andere voorbijgangers. Dan lopen we door naar het 9-11 Memorial bij het nieuwe One World Trade Center en laten de verwondering de overhand nemen. Het eerbetoon aan de slachtoffers, bestaande uit twee grote vierkante waterbassins die continu gevuld worden door watervallen en omringd worden door metalen plaquettes waar de namen van de bijna 3000 slachtoffers op staan, maakt bijna 14 jaar na de schokkende aanleiding nog altijd een diepe indruk. We lopen rond de bassins en leze de namen van de gevallenen en eventueel tot welke brandweerkazerne ze behoorden.

Dan lopen we door naar het nieuwe World Trade Center, Het One World Trade Center dat met zijn 541 meter hoogte het hoogste gebouw van New York en het Westelijk halfrond is. Inmiddels is het Observatorium op het dak van de toren geopend voor publiek, tijdens ons bezoek was dat nog niet het geval, en werden we zelfs weggestuurd van de stoep, (hoewel we aan twee andere zijden van het gebouw er wel gewoon eronder langs mochten lopen). Langzaam lopen we terug naar ons hotel en sluiten onze eerste dag in New York af. Om een uur of 9 gaan we dan toch maar slapen, in Nederland is het inmiddels 3 uur ’s nachts en we waren al vroeg op, dus het is niet vreemd dat we inmiddels wat vermoeid zijn.

Brooklyn

Dat onze ritmes nog niet aangepast zijn aan de CET merken we de volgende ochtend als we beide rond vijf uur klaarwakker zijn. Na rustig te hebben gedoucht gaan we een uurtje later maar de straat op. Ik ben geen ochtendmens, maar geniet van het ontwaken van de stad die nooit slaapt. De straten zijn al behoorlijk gevuld met mensen die naar hun werk gaan en werklieden wiens werkdagen al lang begonnen zijn. We pakken de metro om de rivier over te steken naar Brooklyn, daar is de bedrijvigheid op dit tijdstip nog vele malen groter dan op Manhattan. Op iedere hoek zijn ze bezig met wegenbouw of bouw en renovatie van de robuuste panden die in deze wijk staan. We lopen wat straten door en gaan op zoek naar plaatsen waar vandaan je de Brooklyn bridge en de Manhattan Bridge en de bijbehorende skyline van Manhattan goed kunt zien. Maar wanneer we afdalen naar de oever is ook het park zelf onderwerp van een enorm renovatieproject en zien we nu slechts een grote bouwput met een hek er om heen. Als we doorlopen komen we even later toch bij het Brooklyn Bridge Park, dat wel toegankelijk is en een fraai uitzicht bied op de skyline aan de andere oever. Het park word op dit tijdstip vooral gebruikt door joggers. We blijven even rondlopen en schieten flink wat foto’s. Dan wordt het hoog tijd om eens te gaan ontbijten.

We lopen een stuk terug door de Brooklyn Heights, een woonwijk vol robuuste gebouwen en statige rijwoningen gemaakt van zogenaamde “brownstones”. Dit waren de woningen waar de familie Huxtable in woonde toen Bill Cosby nog een keurige huisarts en voorbeeldige vader leek te zijn.

Brooklyn Bridge

Bij Ferrigno’s Meat & Deli Market halen we dan eindelijk ons ontbijt, heerlijke pastrami sandwiches en tuna melts. We eten ze op in een parkje aan de voet van de Brooklyn Bridge, waarna we de brug te voet oversteken. Het voet- en fietspad ligt een etage hoger dan de drukke autoweg en hoewel de metalen buizen en balken het zicht op de stad enigszins ontnemen geven ze er ook een geweldig industrieel effect aan. Zoals het een goede brug betaamt is ook de Brooklyn bridge waar mogelijk volgehangen met zogenaamde liefdesslotjes. Maar de absolute blikvangers van de brug zijn de twee robuuste stenen bogen van waaruit de vele tuien de brug op zijn plek houden. De brug is een kleine twee kilometer lang en wanneer we die hebben uitgelopen staan we weer in Manhattan.

Honkbalwedstrijd van de New York Mets

s ‘Avonds gaan we naar Queens, naar het Citi Field Stadium in de wijk Flushing om te genieten van America’s favorite passtime, een honkbalwedstrijd van de New York Mets, die vanavond een eerste wedstrijd tegen de Washington Nationals spelen. We hadden eigenlijk de Yankees willen zien maar die speelden tijdens ons verblijf alleen thuis een uur nadat we geland waren. Desondanks pakken we met goede moed lijn 7 naar het stadion, tenslotte doen de Mets het dit seizoen verbazingwekkend goed en staan ze er zelfs beter voor dan de Yankees.

Steeds meer fans in clubkleuren voegen zich bij ons naarmate we het stadion naderen en wanneer we bij de halte van het stadion komen staat er een flinke menigte buiten te wachten om naar binnen te gaan. Wanneer we binnen komen blijkt het stadion echter verre van vol te zitten. We halen een hotdog en zoeken onze plaatsen op. We zitten op de eerste rij achter het verre veld , geen superplaatsen maar als er een homerun word geslagen maken we een goede kans de bal te vangen.

Dan klinken zoals bij iedere sportwedstrijd in de VS de klanken van het volkslied, alle aanwezigen staan op en velen leggen hun hand op hun hart terwijl ze uit volle borst meezingen. Vervolgens wordt er nog even eer betoond aan de veteranen. Na een luid applaus word er door een lokale celebrity de eerste bal geworpen en dan kan de eerste inning beginnen. Het lijkt een mooie avond te worden voor het thuispubliek als na de tweede inning al twee punten zijn binnengeslagen voor de ploeg uit New York terwijl de Nationals nog geen man op de honken hebben gebracht. Ik bestel één biertje en een zakje doppindas en schrik even dat ik daarvoor 20 dollar moet neertellen, even voel ik me een enorme Nederlander maar ach het hoort erbij en dus gaan we voor. De Mets lijken er echter ook door van slag want ze weten daarna vrijwel geen bal meer te raken en worden met 8-2 vernederd.

Tot nog toe was het heerlijk warm geweest met zo’n 25 graden overdag en in de avond niet veel kouder maar vanavond werd er uit een ander vaatje getapt. Daar had ik gehuld in een t shirt met lange mouwen niet op gerekend. En niet alleen zou er deze avond geen homerun onze kant op worden geslagen, ook zaten we in een soort windgat in het stadion dat er samen met de kou voor zorgde dat we zaten te vernikkelen op de tribune. We begaven ons naar de fanshop waar we uit pure noodzaak beide een fraai shirt aanschaften, en ons terug naar onze plaatsen begaven om de rest van de wedstrijd uit te zitten. De wedstrijd was saai en werd verloren, het was koud en duur en toch was het een gave ervaring. De supporters om ons heen waren fanatiek en luidruchtig en als het minder gaat cynisch en nog altijd luidruchtig. En als voor de tweede helft van de zevende inning het hele stadion in het traditionele gezang van “Take Me Out to the Ball Game” uitbarst is de ervaring compleet. De Mets weten niet meer terug te komen en we verlaten gelaten het stadion. De metro op de terugweg is gevuld met teleurgestelde Mets fans, maar in onze coupe zitten ook twee fans van de ploeg uit Washington. Ondanks hun teleurstelling is er geen enkele dreiging van een confrontatie tussen beide groepen aanhangers, kom daar maar eens om bij ons in de voetbalstadions.

Chinatown en Little Italy

De volgende ochtend loop ik het hotel uit om daar in Chinatown een ontbijtje te scoren, ik ga een bakkerij binnen en probeer uit te vinden wat voor broodjes er in de vitrine liggen. Tot mijn verbazing wordt er door niemand in de bakkerij ook maar een woord Engels gesproken en dus wordt het ontbijt een klein avontuurtje. Ik kies op het zicht wat broodjes uit en laat me verrassen, het is allemaal nogal zoet maar best weg te werken. We wandelen verder door Chinatown en Little Italy, De vele winkels in de straatjes van Chinatown verkopen producten die je elders niet snel ziet, grote zakken met gedroogde garnalenvelletjes, allerlei kruiden en typisch Chinese souvenirs als draken en zwaaiende poesjes. Op sommige plaatsen ruik je geuren die niet te plaatsen zijn maar het hele gebied ademt Azië! In de etalage van een Chinese juwelier spotten we een gouden ketting met een hanger van zo’n vijftien bij tien centimeter in de vorm van een zeug met zes zogende biggen. We proberen een gelegenheid te bedenken wanneer het dragen dan wel geven van een dergelijke ketting gepast is maar kunnen niets bedenken en lopen dus zonder aankoop te doen deze winkel voorbij.

We lopen door naar Little Italy. Eigenlijk wordt tegenwoordig een deel van de Bronx beschouwd als het echte Little Italy maar de paar straatjes die hier in Lower Manhattan onder deze naam bekend staan, zijn dan misschien wel vooral voor toeristen bedoeld, maar enkele trattoria’s en pizzeria’s ademen wel precies de sfeer uit die je verwacht. Ook bijzonder aan dit deel van de stad zijn de fraaie “murals” die op de gebouwen geschilderd zijn. Zo zijn er onder andere gevelgrote afbeeldingen van een baby “Hulk” te zien, maar ook een fraai kleurrijk vrijheidsbeeld.

New York City Explorer Pass

Er is zoveel te zien in de stad en we willen ook best wat cultureel verantwoorde activiteiten ontplooien, maar aangezien alles in New York toch vrij prijzig is en we tenslotte toch Hollanders zijn, verdiepen we ons in de verschillende soorten passen die aangeboden worden om trekpleisters te bezoeken. Zo zijn er de New York Pass, The New York City Pass en de New York City Explorer Pass, de met de ene bepaal je een bedrag per dag waarop je alles kan bezoeken wat je wil, maar de prijzen per dag lopen snel op en we hebben ook geen zin om ons van de ene naar de andere attractie te haasten. Bij de explorer pass kies je het aantal attracties dat je wil bezoeken en daar krijg je 9 dagen de tijd voor, wij kiezen daar een variant van waarbij we vijf attracties uitzoeken en daarvoor tickets bestellen, dat is goedkoper dan een pas voor vijf willekeurige attracties en na we weten al wat we willen zien.

Empire State building

De eerste attractie die we bezoeken is het observation deck van het Empire State building op de 86e verdieping, we pakken de supersnelle lift en staan al snel boven waar we eerst nog een fotosessie hebben met “King Kong” alvorens we ons naar buiten begeven om ons te vergapen aan de stad van bovenaf gezien. Vanaf hier zie je mooi hoe de stad in blokken is opgedeeld met de Avenues die van noord naar zuid lopen en de Streets die van oost naar west gaan, het maakt de stad erg overzichtelijk en de kolossale gebouwen die mooi op een rijtje staan geven de stad een soms haast symmetrisch beeld. We schieten onze fotokaartjes aan alle vier de zijden van het gebouw aardig vol en pakken dan de lift weer naar beneden, waarna we de metro terg nemen richting ons hotel.

Times Square

Die avond eten we in Chinatown bij de Wonton Noodle garden. We kiezen de Singapore Noodles, Sesame Chicken en Peking eend, alle drie heerlijk hoewel zo’n eend altijd toch wel heel veel botjes bevat. Na het eten pakken we de metro naar “de kroon op het kapitalisme”: het neonkoningkrijk, Times Square en laten ons betoveren door de lichten, de giant trinitrons en de flagshipstores. We gaan de Toys-R-Us en de Disneystore in om cadeautjes voor de kinderen aan te schaffen. We kunnen ons net inhouden de winkels niet leeg te kopen maar gaan met een flink aantal goed gevulde tassen de deuren uit. Zo zwaar beladen is het niet prettig rond lopen in het drukke centrum en dus keren we maar terug naar het hotel, Later zullen we nog wel terug gaan naar Times Square.

Fietsen

Het is zaterdag 2 mei, inmiddels is onze jetlag volledig teniet gedaan en staan we pas rond 10 uur op. Vandaag gaan we de fietsen ophalen waarmee we morgen de fietstocht gaan rijden. Zo kunnen we gelijk een beetje inrijden en een stuk van de stad per fiets verkennen. We lopen naar het fietsverhuurbedrijf dat zich op South Street bevindt vlakbij de oever van de East River. Al snel hebben we onze fietsen en bijgeleverde helmen te pakken en stappen we op om naar de Bike Expo te rijden een soort fiets-Rai in het klein waar in twee dagen alle 32.000 deelnemers aan de Five Boro Bike Tour langs moeten om hun startbewijs en nummers op te halen. We verwachten lange rijen en moeten ook even wachten voor we onze fietsen mogen afgeven aan Valet Bike Parking, vervolgens lopen we het Basketbal City gebouw in waar de Expo word gehouden en kunnen dan direct doorlopen naar de tafel waar we onze spullen overhandigd krijgen. De organisatie verdient hier echt complimenten voor want waren we niet nog even blijven hangen om een shirt uit te zoeken, hadden we binnen vijf minuten weer buiten gestaan. We krijgen onze fietsen weer terug van de Valet Parking en stappen weer op om nog een stukje over de East River Promenade in Noordelijke richting te fietsen.

In de parken zijn kinderen aan het honkballen, skateboarden en wordt lacrosse gespeeld. Op wat mueslirepen na hebben we nog niet echt ontbeten en dus begint er iets te knagen. Ter hoogte van 15th Street gaan we maar weer en landinwaarts tot we bij 1st Avenue komen om te stoppen bij Bagel Boss, waar we opnieuw voor de Tuna Melt maar nu in bagelvorm kiezen. We krijgen er een salade bij en uiteraard de niet te vermijden augurk. Maar de honger is gestild want de porties zijn ook hier niet lullig. Dan kunnen we weer tegenaan en fietsen kriskras door de straten van Manhattan richting Central Park. Het is opnieuw prachtig weer met temperaturen midden in de twintig graden en we fietsen een rondje door het park waarbij we af en toe stoppen om zaken als het waterbassin en het meer te bekijken en gewoon even lekker te zitten.

Guggenheim Museum

Wanneer we het rondje volgemaakt hebben doen we maar nog een stukje opnieuw want via de explorerpass hebben we tickets voor het Guggenheim aangeschaft. Het museum is een stuk kleiner dan het enorme Metropolitan of het MoMa maar het gebouw van het Guggenheim is met zijn ronde vormen en spiralen absoluut prachtig. Ook van de collectie hebben we best hoge verwachtingen Er hangen werken van grote (Post) Impressionisten als Cézanne, Gauguin, Monet en Manet, Picasso en van Gogh. Maar eigenlijk valt het toch enigszins tegen. De meesterwerken hangen slechts in een zaal van het museum en de belangrijkste werken hangen achter glas, hierdoor weerspiegelen de lampen in de schilderijen en wordt het reliëf in de werken onzichtbaar waardoor het is of je naar een poster kijkt. Ook de hoofdtentoonstelling, “On Kawara” een verzameling conceptuele kunstuitingen van een persoon die in mijn ogen nogal autistisch overkomt, kon me helaas weinig bekoren. De kunstenaar maakte zwarte schilderijen waarop in wit slechts de datum te lezen was, hij stuurde iedere dag ansichtkaarten naar enkele personen waarop hij louter vermelde hoe laat hij was opgestaan en verzamelde kranten waarvan een kop of artikel zichtbaar was. op zich best aardig om eens te zien maar om vijf verdiepingen vol te hangen met deze weinig aan het visuele toevoegende verzamelingen was wat teveel van het goede.

Desondanks genoten we van het gebouw en probeerden net als vrijwel alle andere bezoekers af en toe stiekem een foto te maken van het interieur van het pand maar de suppoosten hielden iedereen goed in de gaten en deelden af en toe flinke uitbranders uit. Op de begane grond was fotografie wel toegestaan en daar hebben we dus nog maar even gebruik van gemaakt. Als souvenirtje kochten we hier een tolletje waar je stiftjes in kan doen dat spiraaltjes tekent in de vorm van het Guggenheim gebouw als je er mee tolt.

We verlaten het museum weer en maken bijna onze tweede ronde door het Central Park af maar besluiten rond de Strawberry Fields het park te verlaten en gaan via de oevers van de Hudson terug naar ons hotel, onderweg vergapen we ons nog even aan het Museum Vliegdekschip de Intrepid en keren dan huiswaarts, we hebben een kilometer of 30 gefietst en hoewel de fietsen best lekker rijden zijn de zadels klein en hard en hebben we beide flinke zadelpijn, dat belooft wat voor de 65 kilometer die we morgen moeten rijden.

Die avond moeten we goed eten en dat doen we bij de eerste pizzeria van Amerika, Lombardi’s in Little Italy waar we samen een pizza delen. Die ene pizza is echter wel groter dan het tafeltje waar we aan zitten en hij smaakt perfecto. Het flesje rode huiswijn maakt de maaltijd compleet en dan gaan we terug naar het hotel want de zoals Zoetemelk al zei, De tour win je in bed.

Five Boro Bike Tour (Manhattan, The Bronx, Queens, Brooklyn en Staten Island)

Het is 3 mei en we staan rond zeven uur op want we moeten aan de bak vandaag. Nadat we een besluit hadden genomen over onze reisperiode hebben we uitgezocht of er nog iets speciaals te doen was tijdens ons verblijf. Direct viel ons oog op de Five Boro Bike tour een fietstocht van 45 mijl door alle vijf de boroughs of wijken van de stad (Manhattan, The Bronx, Queens, Brooklyn en Staten Island). Zodra de inschrijving geopend was hebben we ons aangemeld en de $ 100,00 inschrijfgeld per persoon betaald. En voor ongeveer eenzelfde bedrag twee toerfietsen gereserveerd. De prijzen van fietsen zijn tijdens dit evenement twee keer zo hoog als op andere dagen, daar staat tegenover dat je ze de dag ervoor al kunt ophalen en dus twee dagen kunt fietsen.

We douchen ons en doen onze fietskleding aan, en stappen op richting de start, onderweg stoppen we nog even bij een supermarkt om wat water en ontbijt te halen. Dan rijden we door naar Liberty Street waar onze start wave vandaan vertrekt. Daar komen is nog best lastig want voor de fietstocht is de halve stad afgezet, en in andere helft wordt nu het verkeer omgeleid. Toch lukt het om onze startplek te bereiken en we voegen ons bij de wachtende meute. We doen in Nederland wel vaker mee aan fietstochten zoals de Amsterdam Cycletour, dat is met een peloton van maximaal 6000 fietsers, best veel maar vandaag staan er 32.000 mensen aan de start. Iedereen staat dan ook hutje mutje op straat en in groepjes van ongeveer 100 worden we losgelaten. De eerste mijl gaat stapvoets omdat het te druk is, maar daarna begint het deelnemersveld zich te verspreiden en kunnen we echt gaan fietsen. Langs de route staan bandjes, Dj’s en superenthousiaste vrijwilligers iedereen aan te moedigen. NYPD agenten hoeven een dagje niet op terroristen en criminelen te jagen maar zorgen vandaag dat de route autovrij is en houden zo nu en dan de fietsers tegen om de mensen langs de route de kans te geven over te steken. 3 Mei is tevens de verjaardag van mijn moeder, die is vandaag 70 geworden en daar ben ik dus niet bij aanwezig aangezien ik 6000 kilometer verderop op de fiets zit. Vreemd genoeg fietsen we even later achter een man met een bord op zijn rug waarop te lezen staat “I turn 70 today” we feliciteren hem en ik vertel hem dat mijn moeder op exact dezelfde dag geboren is als hij maar dat ik de fietstocht verkoos boven het feestje van mijn moeder. Hij geeft aan ook liever het feestje met de rest van de deelnemers te vieren dan thuis en dat mijn moeder ook maar had moeten deelnemen. Hij zal naar ik vrees deze dag nog een kleine 30.000 felicitaties voor zijn kiezen krijgen.

Via 6th Avenue rijden we naar Central Park dat we aan de noordzijde weer verlaten om Harlem in te rijden, vroeger een gevreesde buurt maar de gentrificatie heeft hier flink toegeslagen en nu is het een zeer gemengde wijk waar net als in de rest van de stad de yuppen en creatieven in grote getalen wonen en werken. Even later fietsen we via de Madison Avenue Bridge The Bronx in. Deze wijk is nog deels in transitie en of de organisatie het niet verantwoord vindt ons te veel door the Bronx te laten rijden zullen we nooit weten. Feit is wel dat we van de eerste mogelijkheid om de wijk te verlaten gebruik moeten maken wanneer we al binnen één kilometer, via de 3rd Avenue Bridge, Manhattan opnieuw inrijden.

Langs de oever van de East River fietsen we in zuidelijke richting waarna we in de remmen moeten knijpen als we via de Queensborough bridge over Roosevelt Island de Bronx willen binnenrijden. De brug blijkt een knelpunt en we staan een minuut of tien in de brandende zon te wachten tot we verder kunnen. In Queens leidt de route ons langs verschillende kerken waar vanuit de gospel naar buiten knalt wanneer we langsrijden, het is tenslotte zondag dus de meeste kerken zullen wel goed gevuld zijn, langs de route zie je ook veel mensen in hun zondagse pak onderweg naar een kerkdienst, maar wij vieren vandaag het feestje van de fietsgod. In het Astoria park is een punt ingericht waar we ons water kunnen bijvullen, fruit en pretzels krijgen en daar pakken we voor het eerst onze rust. We zijn hier niet de enigen en wanneer we even later weer verder willen blijkt er bij de uitgang van het park opnieuw een knelpunt te ontstaan wanneer iedereen via een klein fietspaadje het park dient te verlaten. De organisatie improviseert en er word een tweede uitgang geopend waarna het park snel leegstroomt en iedereen weer onderweg is.

We fietsen door wijken waar je normaal niet snel zou komen en zien een soort suburbia verschijnen met keurige tuintjes met houten hekjes waar het niet moeilijk is je de paperboy voor te stellen die iedere ochtend, al kranten de tuin in werpend, langsfietst. Opnieuw komen we een knelpunt in de route tegen wanneer we een drukke weg passeren die af en toe open moet om het verkeer erlangs te laten. Dit maal zijn we ruim twintig minuten aan het wachten, gelukkig houden de verkeersregelaars de moed er in door een enkele malen een wave in te zetten die door de wachtende fietsers een aantal keer enkele honderden meters ver word gebracht. Waarna de deelnemers antwoorden met een oorverdovend minuten durend, fietsbelconcert. Ook deze hindernis wordt bedwongen en we rijden door richting Brooklyn waar we na ruim 25 mijl te hebben gereden nog eens ons water bijvullen en wat te eten krijgen, helaas is het tentje waar je gratis taco’s kan krijgen net door hun voorraad heen en de boel aan het opruimen dus lopen we die mis. Via de Brooklyn-Queens Expressway rijden we verder over deze afgesloten snelweg weliswaar vol potholes maar toch is het een aparte ervaring om hier eens te rijden terwijl aan de andere kant van de weg het autoverkeer heerlijk vast staat, trappen wij door. Tot we via de immense Verrazano-Narrows Bridge, Staten Island binnen rijden, de vijfde en laatste wijk die we vandaag aandoen. Aan de overkant van de brug is het Finish festival, waar allerlei bandjes optreden, veel eten en drinken te krijgen is en allerlei spullen te koop of te krijg zijn.

In Nederland zijn we gewend om ritten van rond de honderd kilometer af te leggen, dus de zestig die er nu opzitten, zijn zelfs met de vijf die we nog te gaan hebben niet echt zwaar gebleken. Hoewel de zadelpijn wel een lichte domper op de feestvreugde was, maar zodra je van het zadel af bent is de pijn ook verdwenen, dus overleven we het wel. De meeste deelnemers zijn echter waanzinnig trots op hun prestatie en velen poseren met hun fiets boven hun hoofd getild om te tonen wat een helden ze zijn. We genieten van het zonnetje, de muziek en het eten en rijden dan naar de Staten Island Ferry waar de tocht echt eindigt. Dat einde is in stijl want er staat een flinke rij voor de ferry en op nieuw mogen we wachten tot we verder mogen, dit maal ruim een half uur. Wanneer we eindelijk op de ferry zitten is het even lastig een plekje te vinden tussen alle fietsen en deelnemers die zich in isolatiedekens gewikkeld hebben. We passeren het vrijheidsbeeld en even later leggen we weer aan op Manhattan, waar we nog even langs Wall Street fietsen, wat is dat eigenlijk een klein en smal straatje als je nagaat hoe belangrijk het is in de wereldeconomie. Dan brengen we de fietsen weer naar de verhuurder en lopen rustig terug naar ons hotel.

The Top of the Rock

De volgende dag hebben we weer genoeg te zien en te doen, we zoeken het allereerst maar weer hogerop, na eerder het Empire State Building te hebben bezocht, gaan we nu naar “The Top of the Rock” het observatieplatform van het Rockefeller Center, minder hoog dan het Empire State Building, maar een beter zicht over Central Park en de skyline die je hier vandaan ziet bevat een wolkenkrabber die je op die andere toren niet ziet, The Empire State Building dus. Rockefeller Center verwierf al faam tijdens de bouw want de iconische foto van de 9 ongezekerde bouwvakkers die op grote hoogte lunchen op een stalen balk is tijdens de bouw van deze wolkenkrabber gemaakt. Uiteraard wordt dit enigszins uitgemolken, je kunt een foto van jezelf op een balk laten maken, waarbij je gelukkig wel met je voeten op de grond blijft, maar op de foto zie je daar niets van en in het souvenirwinkeltje kun je uiteraard ook volledig los gaan met producten met de beroemde afbeelding.

High Line

Na boven weer meer dan voldoende foto’s van de skyline te hebben gemaakt dalen we wederom af naar straatniveau en gaan door naar de tweede bestemming van de dag, de High Line. Dat is een verhoogd voormalig spoortracé uit de jaren dertig dat in de jaren tachtig in onbruik is geraakt en daarna al snel in verval raakte. De sporen werden na de sluiting overwoekerd door wilde planten en aan het eind van de vorige eeuw werd besloten het spoortracé af te breken. De buurtbewoners kwamen tegen dat besluit in opstand en vechten de sloop, met succes aan in de rechtbank . In plaats van afbraak, moet het tracé tot openbare ruimte gemaakt worden. Er word een wedstrijd uitgeschreven om een ontwerp te kiezen en uiteindelijk wint een plan om er een park van te maken. In 2009 opent het eerste deel van het park voor het publiek, in september 2014 is het park in zijn huidige staat gekomen en op 4 mei 2015 krijgt het park hoog bezoek; ons! Het ligt in West Manhattan in de wijken Chelsea en het Meatpacking District, en strekt zich uit vanaf Ganzevoort street tot 34rd Street over 22 blokken. Wij klimmen de trap op bij 14th street, twee blokken na het begin, bij het betreden van het park zien we stukken rails verzonken in de vloer zitten, er zijn houten banken neergezet waarop mensen liggen te zonnen en te relaxen. En op en muur staat een Mural met een afbeelding van Albert Einstein met de tekst “Love is the answer”, blijkbaar zijn andere relativiteitstheorie. De randen van het park bestaan voor een groot deel uit hekken waar je op kunt leunen terwijl je het park uit kijkt, hier in het Meatpacking distict is dat zeker geen straf, want de buurt is gevuld met enorme voormalige pakhuizen, vroeger werden deze bevolkt door slachthuizen en vleesdistributie, tegenwoordig zijn de meeste gebouwen verbouwd tot luxe appartementen, maar de buitenkant is nog altijd zeer imposant.

We lopen door en gaan een poortje in van een gebouw waar het park onderdoor loopt. Hier staan stalletjes waar je verse sappen kunt kopen en kunstenaars die hun creaties verkopen of portretten schilderen, maar nu even niet want de kunstenaar zit op een tuinstoel even slapend inspiratie op te doen. We vervolgen onze weg door het park langs allerlei kunstwerken zoals murals en 3D creaties die er anders uitzien als je ze uit een andere hoek bekijkt. Grappig is het stuk dat bestaat uit honderden lege opgestapelde blikjes, met de titel “My Mom drinks Pepsi II”, moeder heeft duidelijk haar best gedaan. Het fonteintje in de vorm van een lifesize buste, waar de straal water uit de mond van het beeld spuit en je goed moet richten om het zonder knoeien te drinken is enigszins bizar maar ook wel erg leuk. Door het hele park heen zijn plaatsen waar je kunt zitten, de ene keer staan er simpelweg bankjes, de andere keer in de vorm van een soort tribune zonder podium om naar te kijken, maar er is tenslotte ook genoeg te zien in de omgeving.

Dan worden we aangesproken door een Tibetaanse monnik, we hadden ze al eerder gezien en vroegen ons al af wat ze eigenlijk aan het doen waren. De monnik doet ons beide direct een kralen armbandje om en geeft ons een prachtig blinkend amulet van kunststof, ik moet mijn naam en een wens in een boekje schrijven, uiteraard ga ik voor de wereldvrede, daar weten de boeddhisten wel raad mee. Dan wil hij € 10,00 hebben voor de bouw van een tempel. Ik geef hem de helft maar daar gaat hij niet mee akkoord, wereldvrede kost blijkbaar echt $10, als ik hem de amulet en armband wil teruggeven schikt hij in voor $5, moet het ook lukken, maar gezien de geschonden bestanden en oplaaiende vuurhaarden in de wereld mag je voor dat bedrag blijkbaar geen duurzame vrede verwachten.

B&H Photostore

We lopen door naar het eind van het park op 34rd street waar we afdalen naar straatniveau. Van daaruit lopen we een paar blokken verder naar de B&H Photostore. Ook dat is een gave maar enigszins surrealistische ervaring die goed past in clichéverhaal dat in de States alles “bigger”is. De fotowinkel kent meerdere verdiepingen waar we ons vergapen aan blinkend glas en dure speeltjes. Er zijn afdelingen voor Drones, 3D Printers, film en geluid, maar ook voor studiofotografie, tweedehandsapparatuur en noem het maar op. Wij kijken overal even snel maar onze interesse gaat vooral uit naar nieuwe fototassen, waarvan ook een rijk assortiment word aangeboden. Ikzelf koop een grote Lowepro Slingshot en Diewerke gaat voor een mooie damestas met vakken voor camera en lenzen. Het personeel van de winkel, dat zeker enkele honderden medewerkers sterk is, bestaat voor een groot deel uit Joodse mannen met een keppeltje op en veelal ook met de traditionele pijpenkrullen, ze zijn behulpzaam en hebben verstand van zaken. Nadat we onze keuzes gemaakt hebben worden de producten vanuit het magazijn in een krat gestopt dat razendsnel via een lopende band naar de kassa op de begane grond word vervoerd. Daar rekenen we af en even later staan we weer buiten. Met de aankopen keren we terug naar het hotel maar ’s avonds gaan we nogmaals naar Times Square waar ik met mijn statief probeer alle lichten op de foto te zetten en we genieten van de figuren waar je tegen betaling mee op de foto kunt. Er zijn Supermario’s, superhelden, Elmo’s en andere Sesamstraat karakters, Disneyfiguren zoals Woody van Toystory en Olaf en Elsa van Frozen. De leukste is een Spiderman die met een touwtje dat zijn web moet voorstellen aan het “schieten” is en die steeds op zijn kop aan de stoplichten gaat hangen. Als we uiteindelijk opnieuw terugkeren naar het hotel proberen we nog wat foto’s te maken van de rookpluimen die op allerlei plaatsen uit de straten ontsnappen, dan zit ook deze dag erop.

Street-Art tour in Harlem

De volgende ochtend vertrekken we ’s morgens vroeg met de metro naar Harlem waar we een Street-Art tour hebben geboekt. Lady K Fever, zelf een grafitti artist leidt ons rond door de wijk en toont ons diverse kunstuitingen en waaronder murals, grafitti pieces en mozaïek kunst , maar ook bijvoorbeeld bomen die een gebreide trui aanhebben gekregen met een boodschap “Love”. Ze vertelt allerlei verhalen over de historie van de buurt, de bewoners en artiesten. We nemen ook een kort kijkje in een typisch Dominicaanse winkel, even overweeg ik hier een souvenir voor mijn moeder te kopen maar ik kan niet kiezen tussen de dode schorpioenen of de Magere Hein action figure. Uiteindelijk loop ik toch onverrichter zaken de winkel uit.

We lopen langs een gemeenschappelijke tuin met een speeltuin die door Disney is geschonken, de gids vertelt dat de bewoners niet tevreden waren met de oorspronkelijk tuin die aangelegd was zonder overleg met de buurt, hierop verenigde de buurt zich en dwong de makers samen met hen tot een beter ontwerp te komen dat uiteindelijk is uitgevoerd. Het einde en hoogtepunt van de tour is de Grafitti Wall of Fame, een muur die jaarlijks opnieuw wordt beschilderd door een groep grafitti artiesten die door een jury uitverkoren worden. Het is een grote eer om uitgekozen te worden en je moet je het voorgaande jaar als artiest echt bewezen hebben om mee te mogen doen. Dan is de tour afgelopen en lopen we nog wat door Harlem, net als de overige buurten in Manhattan is Harlem inmiddels verworden tot een gewilde wijk waar yuppen en creatieven graag wonen en ook hier moet men tegenwoordig de hoofdprijs betalen voor een woning.

Grand Central station

De volgende bestemming deze dag is Macy’s waar we even induiken om te shoppen. Terwijl Diewerke de immense damesschoenenafdeling voor haar rekening neemt bekijk ik de herenkleding. Het assortiment is enorm maar als we drie kwartier later elkaar weer treffen zijn we geen van beide geslaagd, dus vertrekken we onverrichter zaken naar Grand Central station. We maken foto’s met lange sluitertijd in de grote hal waardoor alleen de mensen die stilstaan zichtbaar blijven op de foto. Dan gaan we op zoek naar de Whisper Alley, een doorgang in het station met een gewelfd plafond, wanneer je met je neus naar de hoek staat en iets tegen de muur fluistert kan de persoon die in de andere hoek staat zo’n 20 meter verderop dat prima verstaan. We hebben even lol en vertellen elkaar hoe we over elkaar denken, gelukkig is dat nog altijd louter positief.

Union Square

We gaan mensen kijken op Union Square, het valt op dat veel pleinen en parken in New York publieke zitplaatsen hebben waar de New Yorkers hun take-away lunch mee naar toe nemen om daar op te eten. Bij Union Square staan geen zitjes maar zitten de mensen op de stoep of op het gras. Op het plein staan regelmatig kunstenaars en andere straatartiesten hun kunsten te vertonen en als wij er zijn is er een groepje breakdancers bezig met hun routine. We maken wat straatportretten van bezoekers en voorbijgangers en spotten in het park een eekhoorntje, die zijn toch leuker dan de ratten in de metro. Dan lopen we door naar het Flatiron building, een van de meest kenmerkende gebouwen van Manhattan, gebouwd in een driehoekige vorm waarvan de voorkant er erg smal uitziet, tegenover het Flatiron gebouw staan weer terrassen voor publiek gebruik waar we nog even gaan zitten en de voorbijgangers bekijken en fotograferen.

Het is onze laatste avond in New York en gaan wat eten bij Chipotle, een Keten Mexicaanse restaurants die een beetje volgens het principe van Subway werken, je kiest of je taco’s een burrito of een fajita wilt en maakt vervolgens een keuze uit soorten rijst, bonen, vlees, saus en groente. Ik ga voor de fajita en krijg een enorm gevaarte weg te werken, maar daar heb ik geen problemen mee want het is wel erg lekker. Diewerke kiest de Taco’s en krijgt drie stuks, minder grote, maar nog altijd voldoende gevulde tortillas voor haar kiezen. Het is lekker en het wachten is op de eerste Nederlandse vestiging die volgens dit concept gaat werken.

Lady Liberty en Ellis Island

Het is 6 mei end at betekent dat aan het eind van de middag we weer in het vliegtuig naar Amsterdam zullen zitten. ’s Morgens pakken we eerst de spullen in en checken dan uit, onze bagage kunnen we voorlopig in het hotel achterlaten. Dan gaan we nog even snel op pad want er staat nog iets op het programma. We pakken de metro naar Broad street, en lopen naar de waterkant om de ferry naar Liberty Island te pakken, we kunnen natuurlijk niet vertrekken voor we kennis hebben gemaakt met Lady Liberty, het vrijheidsbeeld. Tenslotte hadden we daar met onze passen ook tickets voor besteld en er is nog net tijd voor een snel bezoek. Eerst moeten de digitale tickets omgezet worden in papieren kaartjes wat nog even lastig is omdat ik geen bereik heb op mijn telefoon, maar gelukkig lukt het toch en kunnen we de boot op, dan varen we naar Liberty Island waar we een rondje om het beeld lopen, erop hoeft van ons niet en voor veel meer is ook geen tijd, op de terugweg stopt de Ferry ook op Ellis Island waar vroeger de immigranten aankwamen en geregistreerd werden voor ze zich daadwerkelijk in de VS mochten vestigen. Door tijdgebrek blijven we maar aan boord en varen terug naar Manhattan, we halen snel de bagage uit het hotel en doen een laatste metrorit door de stad.

Tijdens de terugvlucht hebben we opnieuw de Economy plus plaatsen met extra beenruimte en dit maal zitten we wel naast elkaar. De onboard entertainment ontbreekt helaas wel, we kunnen wel met wi-fi op de I-pad een film kijken maar de verbinding is niet erg stabiel en het lukt ons niet de film die we willen zien helemaal uit te kijken. De laatste tien minuten hebben we dan ook niet gezien. Op donderdag 7 mei landen we ’s ochtends veilig op Schiphol en zit de trip er op.

Het was een geweldige reis en we hebben ontzettend genoten. Bedankt NBBS Reizen en Columbus Travel voor deze te gekke prijs!

 

Save as Text  Save as Text  Save as Text  Save as Text  Save as Text  Save as Text

Waarom kiezen voor NBBS Reizen

Verre reizen op maat. Flexibel en individueel. Sinds 1927.
Uitgebreid reisadvies van een vaste contactpersoon die gespecialiseerd is in uw vakantiebestemming.
Gespecialiseerd in reizen naar Amerika, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Azië, Afrika, Midden- & Zuid-Amerika, Caribbean.
De reizen op deze website kunt u uitbreiden met extra nachten of bouwstenen. U kunt ook een offerte aanvragen voor een reis die u zelf heeft bedacht.
Feedbackcompany Feedbackcompany