Familiereis Mexico

Als de schuifdeuren op de luchthaven van Cancun opengaan, is daar de drukkende tropische warmte die me omhelst als een oude vertrouwde vriend. Heerlijk! Mexico! We gaan snel naar het hotel om ons op te frissen en gaan beginnen aan een geweldige autorondreis door het schiereiland Yucatan.

De kust van Yucatan

We starten onze reis in el Cuyo, een klein vissersdorpje aan de kust van Yucatan. Hier geen toeristische drukte als aan de Riviera Maya maar hier vind je het lokale leven met een paar restaurantjes en stranden zonder strandbedjes. Onderweg passeren we kleine dorpjes waar mensen in simpele houten huisjes wonen en zich verplaatsen met oranje driewielerbakfietsen. In El Cuyo genieten we van een paar dagen strand en slapen we onze jetlag uit. 

Zee met roze water!

Aan deze zelfde noordkust van Yucatan is een bijzonder fenomeen te zien. Las Coloradas: een zee met roze water! De locals wijzen ons op de korte route via de onverharde zandweg van El Cuyo naar Las Coloradas. Ook met onze kleine stadsauto kunnen we deze weg gewoon rijden, zeggen ze. Goed…let the adventure begin! De weg begint smal, niet breder dan één auto en inderdaad, de zandweg met kuilen en hobbels en bobbels is te doen met onze auto al is het hier en daar spannend of we wel door het mulle zand komen. Kijk, flamingo’s! Op slechts een paar meter afstand zien we in de lagune de roze vogels staan en verstopt tussen de mangroves zien we de kleine grijze flamingokuikens rondlopen. Het landschap wordt weidser en de weg wordt breder. Het is zinderend heet. We zien de zoutlagunes en bergen wit zout liggen naast de weg. En dan zien we het! Roze zeewater in de lagune! We zouden niets liever doen dan een duik nemen, maar dat kan niet. Het water is warm, heel zout en ongezond om er in te gaan. Dus we maken een mooie foto en rijden snel door naar Rio Lagartos voor een verfrissende duik en een lekkere lunch.

Valladolid

Valladolid is een prettige stad om een paar dagen te blijven en de omgeving te verkennen. De stad is niet heel groot en ook niet heel toeristisch, hier wordt het gewone dagelijkse Mexicaanse leven in Yucatan geleefd. Het koloniale centrum heeft verschillende gezellige pleintjes waar het vooral ’s avonds druk is met flanerende Mexicanen die een marquesita (kaaspannenkoek) komen eten en genieten van de koelte van de avond. Zoals overal op het schiereiland Yucatan is de Maya cultuur sterk aanwezig en je ziet veel vrouwen in de typische klederdracht van witte jurken met geborduurde bloemen. De Maya ruïnes van Chichen Itza, Ek Balam en Coba zijn vanaf hier makkelijk aan te rijden. Maar wij gaan wat anders bezoeken. Wij gaan naar de cenotes! Naar deze ondergrondse waterbronnen met kraakhelder water gaan wij graag, want wij willen zwemmen. De eerste cenote die we bezoeken is een soort grot. Bij aankomst is er niets te zien, alleen een gat in de grond met een uit stekende trapleuning. We dalen de trap af de grot in die slechts verlicht wordt door één lamp en langzaam wennen we aan de donkerte en zien onderaan de trap het diepblauwe water. We springen erin. Koud! Wat mooi! We zien de formaties van stalactieten en stalagmieten op de wanden om ons heen. Schitterend. De tweede cenote is heel anders. Hier lijkt het dak van de grot weggevallen te zijn en is het een open rond diep gat. Vanaf het platform kijk je naar het blauwe water ongeveer 20 meter onder de grond. Snel naar beneden en zwemmen! Deze cenote heeft tropische begroeiing langs de wanden en de wortels van de bomen proberen tot aan het water diep onder de grond te komen. Het is schitterend.

Bacalar

We maken flink wat kilometers naar het zuiden, richting grens met Belize. Daar ligt het meer van de 7 kleuren en pueblo mágico Bacalar. Het is een leuk plaatsje en nu dat het zomer is, is het druk met toeristen, gezellige kraampjes en terrasjes. Het fort op de hoek van het plein verraadt het piratenverleden. Dat vindt mijn 4-jarige zoontje reuze interessant en kijkt zijn ogen uit bij de kanonnen en metersdikke vestingmuren. Maar het is het enorme meer dat de plek magisch maakt. Het is alsof je aan zee bent: er waait een heerlijke bries, het water is turquoise, de palmbomen ruisen en als je het water in gaat is het zand onder je voeten fijn en wit. Maar het water is zoet, niet zout! En dat is heerlijk! We maken een boottocht en zien de cenotes, de bron van het zoete water van het meer. De bronnen liggen onder het wateroppervlak en de diepte van de bronnen zorgt voor de diversiteit in kleuren. Bij het ondiepe gedeelte met zandbodem in het water turquoise en bij de cenotes met een diepte van 25 meter is het water diepblauw. Hier hebben we een aantal dagen genoten van het ‘strandleven’ en van ’s avonds slenteren langs de kraampjes op het plein.

Playa del Carmen

Het is één lange rechte weg van Bacalar naar de Riviera Maya. Slechts af en toe passeer je een dorpje. De topes, de Mexicaanse verkeersdrempels die ineens opduiken en waar je echt voor moét stoppen anders rijd je de schokbrekers van de auto kapot, geven aan dat er een dorpje komt. Er wordt handig gebruik gemaakt van deze stopplekken want deze zijn gelijk omgetoverd tot een verkooppunt. We kopen verse ananas en eten het fruit op z’n Mexicaans, oftewel mét chilipeper! Proberen, is echt lekker! De route brengt ons naar de grote toeristenplaatsen Tulum, Playa del Carmen en Cancun. We gaan naar Playa del Carmen. Wat ooit een klein vissersdorpje was, is nu een grote stad. Het is een echt toeristenparadijs met vele grote hotels en waar het allemaal draait om het heerlijke strand. We dompelen ons onder in het toeristenleven en genieten met onze voetjes in het zand van guacamole, koude biertjes en live muziek. Daarna lopen we nog een stuk over de autovrije straat 5ta Avenida. Deze loopt parallel aan het strand en is the place to be met meer dan 4 kilometer aan winkeltjes, terrasjes, shopping malls, uitgaan, restaurantjes, ijssalons en veel meer. Je kijkt je ogen uit, vooral ook naar de mensen die er lopen. Hoogtepunt voor mijn kinderen was de ontmoeting met Spiderman. Op de 5ta Avenida loop je soms namelijk  bijzondere personages tegen het lijf waar je tegen betaling mee op de foto kan.

Isla Holbox

Dan nemen we bus naar Chiquila want we gaan naar Isla Holbox! We steken over met de ferry en worden gelijk helemaal blij als we aankomen. Het is een groot zand eiland waar rondgereden wordt op golfkarretjes of op de fiets. Auto’s zie je er haast niet op de paar vrachtwagens na die de supermarkt komen bevoorraden of bouwmateriaal komen brengen. Het centrum is rondom het plein en de paar straatjes hebben gekleurde huisjes, wat restaurantjes en een aantal souvenirwinkels. De sfeer is echt eilands: relaxed en gezellig. Ze zeggen: ‘do as the locals do’, dus we huren fietsen. En daar gaan we! We fietsen over het strand voorbij het zogenaamde centrum en het wordt rustiger en de zee wordt steeds blauwer en mooier. We springen erin en het ondiepe water is een soort warm bad. Tussen palen in zee zijn hangmatten opgehangen en door de deining van de golven schommel je heen en weer. Dit is paradijselijk! Een tropische bui verstoort ons paradijselijk geluk maar dat is niet erg. Het brengt weer een nieuw avontuur want de straten zijn volledig ondergelopen en met de fiets moeten we hier doorheen. Altijd spannend hoe diep de plas zal zijn en we hebben de grootste lol als we middenin de plas stil komen te staan. We verkennen de rest van het eiland en fietsen tot aan Punta Coco. Hier staan de flamingo’s in het ondiepe water op slechts een paar meter van ons vandaan. Er heerst een rust die bijna meditatief is. We genieten.

Para siempre en mi corazon

De dagen vliegen voorbij en voor we het weten is het alweer tijd om de koffers te pakken. Veel te snel, het had nog wel weken door mogen gaan wat ons betreft. De vakantie is voorbij en nemen met pijn in ons hart afscheid. Mexico kruipt onder je huid en raakt je in je hart, para siempre en mi corazon.